Lezersrecensie
Mooi
Met dank aan Uitgeverij Hulde voor het recensie-exemplaar.
Over Henk Godthelp:
Henk (1958-2013) was 35 jaar lang het boegbeeld van het ‘Amstelveens Nieuwsblad’. ‘Mister Amstelveen’ was een charismatische krantenman, 2 meter 5, kraag omhoog, favoriete uitspraak: ‘Hulde’.
In de laatste jaren van zijn leven schreef hij zijn eerste boek. Henk Godthelp overleed aan een longziekte, voor hij het had kunnen uitgeven. Ruim twee jaar later verscheen zijn romandebuut als een postuum eerbetoon.
Godthelp typeerde zijn roman als een mengeling van feiten en fictie, met vriendschap en de grenzen ervan als thema.
Over Slapen op je tenen:
Herman en Erik zijn gezworen kameraden. Maar wat voor Erik vriendschap is, groeit voor Herman uit tot een heimelijke obsessie: hij wil Erik worden en zelf ‘vervagen’. Hermans zoektocht brengt hem in Gambia, Ierland en Griekland.
Slapen op je tenen gaat over een man die een ander wil zijn. Het is een meeslepend verhaal vol humor, verdriet, vreugde, seks, ziektes en filosofie. Een verhaal dat je raakt.
De cover:
Afgetrapte enkellaarzen op een donkere achtergrond, niet lelijk, niet heel mooi, maar maakt wel nieuwsgierig. Want wat zou het met het verhaal te maken hebben?
Mijn mening:
In een vlotte en meeslepende manier word je meegenomen door het leven van Herman en Erik. Hilarische dialogen worden afgewisseld met filosofieën die tot nadenken weten te zetten. Toch moet ik af en toe goed nadenken over wat er staat, zoals in het begin van het boek, waar Herman een pleidooi houdt tegen Erik en zegt: “Het bruine vlees is van de wereld, het witte vlees is van mij”. Het duurde even voordat ik begreep wat er bedoeld werd en wat het deed in het verhaal. Maar als je de gedachtes van Herman meer en meer gaat begrijpen gaandeweg het boek zijn juist dit de dialogen die het boek zo sterk maken.
Herman en Erik komen helemaal tot leven en je hebt het gevoel dat je naast ze op het strand, in de kroeg of gewoon thuis op de bank zit.
Herman en Erik worden goed neergezet als personages en vooral Herman met zijn gedachtenkronkels doet me vaak laten glimlachen tijdens het lezen. Toch krijg ik ook een soort van medelijden met hem in zijn zoektocht naar dat wat hem gelukkig kan maken.
Het einde is verrassend, triest en tegelijkertijd heel mooi. En zo leuk dat je in het nawoord leest dat Henk het laatste hoofdstuk als eerste schreef.
Een bijzonder mooi debuut en wat is het zonde dat we geen andere boeken zullen mogen krijgen van deze auteur.
Vier sterren.
Over Henk Godthelp:
Henk (1958-2013) was 35 jaar lang het boegbeeld van het ‘Amstelveens Nieuwsblad’. ‘Mister Amstelveen’ was een charismatische krantenman, 2 meter 5, kraag omhoog, favoriete uitspraak: ‘Hulde’.
In de laatste jaren van zijn leven schreef hij zijn eerste boek. Henk Godthelp overleed aan een longziekte, voor hij het had kunnen uitgeven. Ruim twee jaar later verscheen zijn romandebuut als een postuum eerbetoon.
Godthelp typeerde zijn roman als een mengeling van feiten en fictie, met vriendschap en de grenzen ervan als thema.
Over Slapen op je tenen:
Herman en Erik zijn gezworen kameraden. Maar wat voor Erik vriendschap is, groeit voor Herman uit tot een heimelijke obsessie: hij wil Erik worden en zelf ‘vervagen’. Hermans zoektocht brengt hem in Gambia, Ierland en Griekland.
Slapen op je tenen gaat over een man die een ander wil zijn. Het is een meeslepend verhaal vol humor, verdriet, vreugde, seks, ziektes en filosofie. Een verhaal dat je raakt.
De cover:
Afgetrapte enkellaarzen op een donkere achtergrond, niet lelijk, niet heel mooi, maar maakt wel nieuwsgierig. Want wat zou het met het verhaal te maken hebben?
Mijn mening:
In een vlotte en meeslepende manier word je meegenomen door het leven van Herman en Erik. Hilarische dialogen worden afgewisseld met filosofieën die tot nadenken weten te zetten. Toch moet ik af en toe goed nadenken over wat er staat, zoals in het begin van het boek, waar Herman een pleidooi houdt tegen Erik en zegt: “Het bruine vlees is van de wereld, het witte vlees is van mij”. Het duurde even voordat ik begreep wat er bedoeld werd en wat het deed in het verhaal. Maar als je de gedachtes van Herman meer en meer gaat begrijpen gaandeweg het boek zijn juist dit de dialogen die het boek zo sterk maken.
Herman en Erik komen helemaal tot leven en je hebt het gevoel dat je naast ze op het strand, in de kroeg of gewoon thuis op de bank zit.
Herman en Erik worden goed neergezet als personages en vooral Herman met zijn gedachtenkronkels doet me vaak laten glimlachen tijdens het lezen. Toch krijg ik ook een soort van medelijden met hem in zijn zoektocht naar dat wat hem gelukkig kan maken.
Het einde is verrassend, triest en tegelijkertijd heel mooi. En zo leuk dat je in het nawoord leest dat Henk het laatste hoofdstuk als eerste schreef.
Een bijzonder mooi debuut en wat is het zonde dat we geen andere boeken zullen mogen krijgen van deze auteur.
Vier sterren.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Corina Nieuwenhuis
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
