Vlot geschreven...

In een vlotte, gemakkelijke schrijfstijl neemt Kamphuis je mee door het verhaal van WP. Een weerzinwekkend misdrijf beschrijft ze op een subtiele manier, waardoor je niet gelijk het boek dicht slaat, omdat het gewoon iets is waar je normaliter niet over wilt lezen.
WP als personage, staat als het spreekwoordelijke huis, al merk ik wel dat ik de eerste twee delen met haar in de hoofdrol gemist heb. Ook Hans is meer dan goed uitgewerkt, maar daar hetzelfde euvel. Beetje jammer, maar geen groot drama.
Het verhaal ansich is, als je de reden van haar forensisch psychologische onderzoek niet meetelt, vooral redelijk voorspelbaar en WP doet dingen in en rond haar onderzoek alleen en in samenwerking met Hans, die me de wenkbrauwen deden fronsen. Net niet geloofwaardig voor mij.
Toch weet Kamphuis me op het eind enigszins te verrassen, en heb ik een paar fijne uurtjes doorgebracht, maar voor de meer “geoefende” lezer is het hier en daar net te voorspelbaar en te voor de hand liggend.