Een realistische en actuele thriller.

Met dank aan uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.


De 15-jarige Hannah wordt thuis erg kort gehouden door haar strenge ouders Jan en Martine van Dijk.
Met haar vader kan ze goed opschieten maar met haar moeder heeft ze een slechte band.
Tussen haar ouders zelf gaat het niet zo geweldig.
Haar vader gaat gebukt onder zijn saaie baan en zijn in een sleur geraakt huwelijk.
En vanwege het feit dat haar moeder zich steeds vaker terugtrekt vanwege migraineaanvallen wordt het er thuis niet gezelliger op.
Ze vlucht dan ook graag naar het huis van haar beste vriendin Ilse Langerak, die vaak alleen thuis is, en waar bijna helemaal geen regels zijn.
Wanneer er een feest wordt aangekondigd met de populaire DJ Xander, besluiten de vriendinnen er heen te gaan.
Hannah verzint voor thuis een smoes om te kunnen gaan.
Maar dan slaat het noodlot toe, de nachtmerrie van elke ouder, Hannah keert niet terug naar huis.
Wanneer haar vader tot die ontdekking komt gaat hij haar zoeken.
Hannah blijft echter spoorloos en er wordt besloten om de politie in te lichten.
Voor de pas aangestelde familierechercheur Loes de Koning wordt dat haar eerste zaak.
Ze krijgt hulp van haar collega Rob de Vries maar het onderzoek wordt extra bemoeilijkt door tegenwerking van haar oude chef Roelofs.


Karin Hazendonk(1961) is een Nederlandse auteur en is inmiddels na Blun, Handelswaar en Waanidee, geen onbekende auteur meer in thrillerland.
De dood heeft blauwe ogen is haar vierde thriller.
Het eerste dat opvalt is de aparte cover met een blauw oog dat je indringend aankijkt en dat zeker bij de titel en het verhaal past.
De korte hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit de verschillende personages, die ook duidelijk aan het begin van het hoofdstuk vermeld zijn, zodat het voor de lezer makkelijk te volgen is.
Karin Hazendonk schrijft erg vlot, gebruikmakend van korte makkelijke zinnen en weet de personages ook zeer realistisch neer te zetten zodat zij als het ware voor je gaan leven.
De plot is logisch opgebouwd met verschillende verhaallijnen die uiteindelijk bij elkaar komen.
Wel jammer dat je als lezer snel door hebt hoe het verhaal zich ontwikkelt, maar dat neemt het leesplezier echter niet weg.
De titel wordt uiteindelijk laat in het verhaal verklaard en die vind ik erg goed gekozen.
Karin heeft een actueel, meeslepend en realistisch verhaal geschreven.
Jammer dat er nog enkele foutjes in het verhaal zijn geslopen.
Maar er zit genoeg in voor een leuke reeks, dus ik hoop dat er nog meerdere delen zullen volgen met rechercheur Loes de Koning.
Met Waanidee had Karin de lat voor zichzelf erg hoog gelegd en De dood heeft blauwe ogen haalt het niet bij Waanidee.