Ingenieus en vakkundig geschreven verhaal over een jongen en een brug

“Here is a story told inside out and back to front.”

Deze woorden worden gebruikt om Bridge of Clay te beschrijven. Eerst was ik wat sceptisch, want hoe kan een boek nu binnenstebuiten en van voor naar achter geschreven zijn? Ik verwachtte al dat Zusak weer mooi werk geleverd zou hebben in zijn nieuwe boek, aangezien ik The Book Thief een erg mooi boek vond, maar het leek me dat hij hiermee toch wat veel hooi op zijn vork genomen had. Niets bleek minder waar te zijn, hij is er wel degelijk in geslaagd om waar te maken wat hij beloofde.

Bridge of Clay vertelt het verhaal van vijf broers (en vijf dieren) en hoe eenvoudig dit ook klinkt, Zusak heeft er een complex en goed doordacht verhaal van gemaakt. Het verhaal wordt verteld door de oudste broer van de vijf, maar hij schrijft niet over zichzelf. Hij schrijft over Clay, broer nummer 4, en zijn determinatie om een brug te bouwen. Het wordt al snel duidelijk wat er bedoeld wordt met binnenstebuiten en van voor naar achter, want het verhaal wordt niet rechtlijnig verteld. Je wordt als lezer uitgedaagd om de verschillende puzzelstukjes die je voorgeschoteld worden in elkaar te passen, zodat je één groot verhaal krijt, of beter gezegd, een familiegeschiedenis.

Zusak’s vakkundigheid waarmee hij dit verhaal opgebouwd heeft, oversteeg al mijn verwachtingen. Het verhaal is erg ingenieus opgebouwd en je merkt dat hij over elk woord lang heeft nagedacht. Dat kun je ook duidelijk merken in zijn schrijfstijl op zich. Bridge of Clay zit vol mooie woordspelingen en quotes die wel eens je gevoelige snaar zouden kunnen raken. Met zijn eerste zin, waarin hij vertelt dat het verhaal over “one murderer, one mule and one boy”, grijpt hij meteen je aandacht en hij houdt je volledig in zijn greep tot je het laatste blad omgeslagen hebt.

Ik gaf dit boek 4 sterren, omdat zijn schrijfstijl en vakkundigheid me volledig omver hebben geblazen. Maar ik geef hem die laatste ster net niet, omdat ik nu eenmaal niet anders kon dan dit boek vergelijken met The Book Thief en ik het verhaal op zich in Bridge of Clay persoonlijk net wat minder boeiend vond. Ik zou dit boek aan iedereen aanraden, omdat ik het een erg uniek boek vind en je duidelijk ziet dat hij enorm veel tijd heeft besteed aan ervoor zorgen dat hij het beste boek mogelijk voor ons lezers zou schrijven.