Té hoge verwachtingen

Normale mensen is het verhaal van Marianne en Connell, twee middelbare school en later universiteitsstudenten die onlosmakelijk met elkaar verbonden lijken. Hun relatie begint in het geheim en neemt doorheen de jaren verschillende vormen aan. Toch is het onmiskenbaar dat ze een grote invloed op elkaar hebben en zich moeilijk van elkaar los kunnen maken. Het boek wordt beschreven als “een intense roman die je je eigen liefdes laat herbeleven”, wat al bij het lezen van de korte inhoud voor zeer hoge verwachtingen zorgt!

Spijtig genoeg zijn deze zeer hoge verwachtingen wat bij mij deels voor een minder goede leeservaring heeft gezorgd. De verwachtingen die het boek zelf wekt zijn in mijn ogen té hoog. Als eerste lijkt het niet echt mogelijk dat de beschrijving die hierboven al aangehaald werd van toepassing kan zijn op iedereen. Iedereen maakt namelijk andere dingen mee en beleeft dus ook andere liefdes. Wanneer je je niet kan herkennen in de liefde van Marianne en Connell, is de kans dan ook groot dat je je eigen liefdes niet zal herbeleven. Als tweede staat er op de boekpagina op Hebban te lezen dat The Guardian Rooney beschrijft als “de stem van de nieuwe generatie”. Dit wekt ook nogal hoge verwachtingen, die mij moeilijk in te lossen lijken, aangezien het mij vrij moeilijk lijkt dat één persoon de stem kan zijn voor een volledige generatie. Ik reken mezelf wel tot deze “nieuwe generatie” en kon mij niet echt herkennen in Rooney’s verhaal en haar boodschap, waardoor ik geloof dat ze wel de stem kan zijn voor een deel van de generatie, maar niet de volledige generatie.

Naast deze té hoge verwachtingen die niet ingelost werden, wist Rooney me ook niet echt te raken met haar verhaal en haar boodschap. Ik voelde zeer weinig connectie met de hoofdpersonages en kreeg het gevoel dat mijn kennis over de personages en hun gevoelens steeds zeer oppervlakkig bleef. Het verhaal overspant verschillende jaren en Rooney heeft getracht deze hele periode voor te stellen aan de hand van korte fragmenten uit deze hele periode. Het is uiteraard moeilijk om letterlijk alle gebeurtenissen te beschrijven wanneer een verhaal zo veel jaren overspant, maar toch miste ik te veel informatie over de momenten tussen de beschreven fragmenten. Ik had het gevoel dat ik elk hoofdstuk, dat telkens een ander moment in de liefdesgeschiedenis beschreef, de personages opnieuw moest leren kennen. Marianne en Connell zijn nog volop aan het opgroeien en volwassen aan het worden en op een tijdspanne van enkele maanden kan er toch heel wat veranderd zijn. Deze maanden die steeds overgeslagen werden, zorgden er bij mij voor dat ik nooit het gevoel had dat ik de personages echt kende. Alsof ik steeds de uitkomst kende, maar nooit de weg die ze gemaakt hebben om te komen tot waar ze nu zijn.

Door deze veel te hoge verwachtingen die niet ingelost werden en de ontbrekende connectie met de personages, kan ik mijn ervaring met dit boek jammer genoeg niet meer dan 2 sterren toekennen. Ik begrijp dat andere mensen dit boek misschien wel 5 sterren waard vinden, maar het was niet het boek voor mij. Rooney heeft me niet kunnen raken en me niet kunnen overtuigen meer van haar werk te willen lezen.