Mooie thema's gecombineerd met fijne schrijfstijl

De pelikaan volgt het verhaal van de postbode Andrej en Josip, de verantwoordelijke voor een kabeltrein. Ze lijken op het eerste zicht weinig met elkaar te maken te hebben, maar in het kleine dorpje waar het verhaal zich afspeelt, is alles toch op een bepaalde manier verbonden. Door chantage raken ze met elkaar verbonden zonder dat ze zelf beseffen hoe diep hun wederzijdse verbondenheid gaat. Als lezer volg je de gedachten bekommernissen van beiden personages en zie je hoe ze zich beiden bevinden in een dans waarvan alleen de lezer weet hoe hij in elkaar zit.

Het eerste wat me opviel aan dit boek was de schrijfstijl. Driessen heeft een erg beeldende schrijfstijl, die toch nooit zo complex wordt dat hij het lezen vertraagd. Je kan je alles perfect voorstellen en uit de beschrijvingen van het kleine dorpje straalt een gevoel van vertrouwdheid, alsof je hier al eerder geweest bent en alle kleine wegjes kent. Door deze aangename schrijfstijl vergeet kan je de buitenwereld voor even helemaal vergeten en bestaat er niets anders dan het kleine dorpje aan de Adriatische zee en de twee hoofdpersonages, die niet meer zijn dan gewone mensen zoals u en ik.

Het plot vertelt een verhaal zoals alle anderen, kleine gebeurtenissen in iemands leven die in zomaar in elkaar overlopen en misschien niet heel erg significant lijken. Maar wanneer je het boek sluit na de laatste pagina te lezen, besef je dat er veel meer achter dit verhaal zit dan twee gewone mensen die iets meemaakten. Er zit wel degelijk een boodschap achter dit verhaal en deze zal misschien door iedereen anders zijn geïnterpreteerd worden. Voor mij draaide dit verhaal rond de menselijkheid van de personages en dat niemand perfect is. Iedereen maakt fouten en het is het waard om hen (vroeg of laat) te vergeven. Ook zag ik in dit boek het idee dat mensen niet altijd wie je denkt dat ze zijn. Achter een lachend gezicht kan een ongelukkige thuissituatie schuilen en in een persoon die op het eerste zicht niets speciaals lijkt kan een held zitten.

Driessen heeft deze thema’s heel erg mooi samengebracht in sympathieke hoofdpersonages en dit in combinatie met zijn aangename schrijfstijl heeft er voor gezorgd dat ik erg van dit boek genoten heb. Ik heb dit boek dan ook een welverdiende 4 sterren toegekend. Ik heb dit boek wat aan me voorbij laten gaan toen ik zag dat hij genomineerd was voor de Libris Literatuur Prijs 2018, maar ik ben heel erg blij dat ik hem toch gelezen heb. Ik zou dit boek dan ook aan iedereen aanraden.