Een boek vol hoop

“Want wat hebben we eigenlijk nog te verliezen te midden van zoveel chaos en verdriet?”

De meeste mannen in het dorpje Chilbury zijn weg, uitgezonden naar het front om te vechten tegen de nazi’s danwel omgekomen in de strijd. De vrouwen uit het dorp nemen noodgedwongen (een deel van) hun taken over.
Het koor lijkt zonder de mannen geen lang leven te zijn beschoren. Prim, een van de dorpsbewoners, neemt echter het initiatief om een koor met enkel dames op te starten. Het dameskoor van Chilbury is geboren. Het samen zingen zorgt voor verstrooiing in de oorlogstijd.

Het is een zich rustig voortkabbelend verhaal, waarin we kennis maken met enkele dames uit het dorp. Door middel van brieven en dagboekfragmenten leef je als lezer mee met hun wel en wee. De dames groeien duidelijk in hun ontwikkeling nu ze zich zonder de mannen moeten zien te redden.

Het is een boek vol hoop. Ondanks het dreigende oorlogsgeweld weten de dames, mede door hun dameskoor, de moed er i n te houden en steunen zij elkaar in deze zware tijden.
Het is leuk om eens een boek over de oorlog te lezen vanuit een wel heel anders gezichtspunt. De dreiging van de oorlog is er, het verdriet over de slachtoffers ook maar ook zeker het saamhorigheidsgevoel tussen de bewoners onderling. Een boek, wat ver buiten mijn comfortzone lag, maar waar ik enorm van heb genoten.