Lezersrecensie
Ongewone thriller
Shannon Kirk schreef met haar boek Methode 15/33 een niet alledaagse thriller.
Methode 15/33 vertelt over het zestienjarige meisje, Lisa. Lisa groeit op in een gezin met twee hardwerkende ouders. Zij raakt zwanger, maar weet dit lange tijd verborgen te houden voor haar ouders. Uiteindelijk lukt dit niet langer. Er wordt een afspraak gemaakt in een kliniek. Na de afspraak wil de dokter dat er een nieuwe afspraak wordt ingepland. Zij maken deze afspraak. Lisa is op dat moment al zeven maanden zwanger.
Als Lisa op een dag onderweg is naar school, wordt zij onverwachts in een bestelwagen geduwd. In plaats van in een slachtofferrol te vervallen, schakelt Lisa over in een overlevingsmodus voor zowel haarzelf als voor haar nog ongeboren kind. Zij schakelt haar emoties uit en weigert een slachtoffer te zijn. Zij gaat hierbij zeer methodisch te werk.
Juist dit methodisch te werk gaan kenmerkt dit boek. Lisa gaat de gehele ontvoering op een bijna wetenschappelijke manier te lijf: zij telt bijvoorbeeld hoeveel seconden ze over een bepaald traject doen, zoekt in haar "cel" naar mogelijkheden om aan haar ontvoerder te ontkomen.
Al deze waarnemingen van Lisa en de herhalingen hiervan die zij in haar hoofd maakt en vanzelfsprekend worden omschreven, maakten dat ik niet direct werd gegrepen door dit boek. Het was zogezegd een aarzelend gevoel, waarbij ik me afvroeg of ik dit nu wel zo'n leuk boek vond.
Na te hebben doorgelezen werd ik toch gegrepen door het verhaal van Lisa en van FBI-rechercheur, Roger Liu.
Het boek is geschreven in de ik-vorm, zowel vanuit het perspectief van Lisa als vanuit dat van Liu. Shannon Kirk spreekt de lezer ook zelf aan, richt zich als het ware tot de lezer: "ik moet hier iets bekennen. Echt. Je mag niet de verkeerde indruk krijgen..."
Deze manier van schrijven zorgde er bij mij voor dat ik als lezer bijna het gevoel kreeg in de schoenen van Lisa te staan, in haar hoofd te zitten. Datzelfde geldt voor de hoofdstukken waar uit het perspectief van Liu wordt geschreven: je voelt zijn aarzeling, zijn frustratie.
Dit maakt dit boek tot een bijzonder, zeker niet alledaags, boek. Als lezer maak je min of meer deel uit van het verhaal en doordat Kirk je "aanspreekt" raak je meer en meer betrokken bij de beide hoofdpersonen.
Methode 15/33 vertelt over het zestienjarige meisje, Lisa. Lisa groeit op in een gezin met twee hardwerkende ouders. Zij raakt zwanger, maar weet dit lange tijd verborgen te houden voor haar ouders. Uiteindelijk lukt dit niet langer. Er wordt een afspraak gemaakt in een kliniek. Na de afspraak wil de dokter dat er een nieuwe afspraak wordt ingepland. Zij maken deze afspraak. Lisa is op dat moment al zeven maanden zwanger.
Als Lisa op een dag onderweg is naar school, wordt zij onverwachts in een bestelwagen geduwd. In plaats van in een slachtofferrol te vervallen, schakelt Lisa over in een overlevingsmodus voor zowel haarzelf als voor haar nog ongeboren kind. Zij schakelt haar emoties uit en weigert een slachtoffer te zijn. Zij gaat hierbij zeer methodisch te werk.
Juist dit methodisch te werk gaan kenmerkt dit boek. Lisa gaat de gehele ontvoering op een bijna wetenschappelijke manier te lijf: zij telt bijvoorbeeld hoeveel seconden ze over een bepaald traject doen, zoekt in haar "cel" naar mogelijkheden om aan haar ontvoerder te ontkomen.
Al deze waarnemingen van Lisa en de herhalingen hiervan die zij in haar hoofd maakt en vanzelfsprekend worden omschreven, maakten dat ik niet direct werd gegrepen door dit boek. Het was zogezegd een aarzelend gevoel, waarbij ik me afvroeg of ik dit nu wel zo'n leuk boek vond.
Na te hebben doorgelezen werd ik toch gegrepen door het verhaal van Lisa en van FBI-rechercheur, Roger Liu.
Het boek is geschreven in de ik-vorm, zowel vanuit het perspectief van Lisa als vanuit dat van Liu. Shannon Kirk spreekt de lezer ook zelf aan, richt zich als het ware tot de lezer: "ik moet hier iets bekennen. Echt. Je mag niet de verkeerde indruk krijgen..."
Deze manier van schrijven zorgde er bij mij voor dat ik als lezer bijna het gevoel kreeg in de schoenen van Lisa te staan, in haar hoofd te zitten. Datzelfde geldt voor de hoofdstukken waar uit het perspectief van Liu wordt geschreven: je voelt zijn aarzeling, zijn frustratie.
Dit maakt dit boek tot een bijzonder, zeker niet alledaags, boek. Als lezer maak je min of meer deel uit van het verhaal en doordat Kirk je "aanspreekt" raak je meer en meer betrokken bij de beide hoofdpersonen.
3
Reageer op deze recensie
