De verstilde traagheid is geweldig getroffen.

Ik mocht net als veel anderen dit boek lezen als Party Proof bij Hebban
De tekst las snel maar het verhaal stroopte en daardoor had je het gevoel dat je de leegtes leefde, de warmte voelde, de eenzaamheid, het desolate voelde.

Er gebeurde zo weinig en toch weer zo veel, vooral onderhuids.
We zijn de getuigen van een meisje Billy die door een trampoline ongeluk in coma ligt. Haar enige vriend Seb komt in een soort niemandsland terecht. Seb is een wat vreemde jongen van 17 jaar die op zijn 3e "Ik begrijp mezelf niet" tegen zijn moeder zei.
Seb staat een beetje buiten de wereld, hij lijkt autistisch, snapt alleen de letterlijke tekst van iets. Bij "rondhangen" ziet hij een andere betekenis.

Seb krijgt een sniper geweer voor zijn verjaardag en gaat met vijf vrienden schieten. De wapens zijn niet echt ze schieten met pellets.
De vier jongens moeten examen doen en wereldvreemde Seb moet zichzelf vermaken. Hij oefent veel en wordt een goede schutter.

De ouders van Seb en zijn oom zijn ook weinig spraakzame mensen. Iedereen draait om elkaar heen. Er broeit iets. En dan pats gebeurd er iets.