Verrassend debuut

Hilde Vandermeeren komt als debuterend thrillerschrijfster met het boeiend boek ‘Als alles duister wordt. ' Het verhaal wordt verteld gezien door de ogen van Claire en een derde persoon enkelvoud waarbij de lezer lang in het ongewisse blijft wie nou die ‘hij’ is. Het verhaal is geschreven met een vlotte pen en heeft een goed spanningsgehalte.

Claire lijdt aan prosopagnosie, de lezer ervaart waarmee Claire van doen heeft. Ze probeert zoveel mogelijk te verbergen dat ze geen gezichten kan herkennen. Heel weinig mensen zijn hier van op de hoogte. Ook de man waar ze in alle haast op de voetgangersbrug tegenaan botst, zodat ze haar trein nog net op nippertje kan halen weet dit niet. Hij ziet haar als een belangrijke ooggetuige die hij moet en zal opsporen.

Claire’s angst is het hele boek door voelbaar. Haar vader is regelmatig afwezig omdat hij met iets bezig is waar de lezer pas op het einde van het boek achter komt wat zijn doel was.
'Als alles duister wordt,' is in een eenvoudige schrijfstijl geschreven, met korte hoofdstukken en alledaagse personages. Jammer is dat veel zinnen regelmatig zijn geschreven in de voltooid verleden tijd (VVT). Dat is niet mooi en kan anders.

Het einde van de ontknoping is een beetje te ver gezocht want er vinden ietwat te veel toevalligheden plaats. Hilde Vandermeeren zorgt zeker voor een paar dagen aangename uren leesplezier waarbij dit boek best vergeleken mag worden met ‘Grijs gebied,’ door Marion Pauw maar dan net iets beter.