Dit boek is het net niet... jammer

Lucille tracht voor haar zusje Wren te zorgen nadat haar moeder weg ging en niet meer terug kwam.Ze kan met moeite het hoofd boven water houden en wordt achtervolgd door drama.Wanneer ze dan tot overmaat van ramp verliefd wordt op Digby,de tweelingbroer van haar beste vriendin, lijkt het helemaal mis te gaan. Want dit is een liefde die om problemen vraagt. Er is namelijk een andere vriendin in het spel. En toch... kan je gevoelens sturen of volg je je hart?

Dit is een boek over verlies en jezelf dapper voordoen hoewel je eigenlijk een klein,bang vogeltje bent. De klemtoon ligt vooral op allerlei dramatische gebeurtenissen en dit maakt dat de hoop achterblijft in dit verhaal.
Het is vlot geschreven en Estelle Laure die debuteerde met dit boek schrijft mooie zinnen.

En toch mist dit boek van alles. De karakters leer je niet echt kennen en zo bouw je geen band op met dit verhaal. Het deel verdriet is zo enorm en voelde daardoor onecht aan en het boek boeit niet echt. De poëzie die de schrijfster in het verhaal legt is dan wel prachtig en hiermee bewijst ze dat ze wel een goed auteur is. De band tussen Lucille en Wren is mooi weergegeven maar dit mist bij de andere personages.Misschien had het verhaal meer uitgediept moeten worden want nu is het een dun boekje. Dan had er misschien een ander gevoel geweest na het lezen. Nu heb je een gemist gevoel na het lezen. Het lijkt alsof het verhaal niet af is en dat er meer in zat.
Dit laaiende vuur is het net niet. Jammer.