Wat afgunst teweeg kan brengen.

Vijf vrouwen komen allen door verschillende omstandigheden te werken in “Het huis aan de Vecht”.
De voormalige eigenaar van het huis is dit door een gokverslaving kwijt geraakt.Een groep welgestelde heren uit het dorp Wetteringen, waar het huis staat, koopt het huis zodat het behouden blijft voor het dorp.Er wordt een seniorencomplex van gemaakt voor de beter gesitueerde oudere.
Het huis zoekt personeel en hier komen een aantal dames op af met verschillende achtergronden.Een van hen is Barbara die bij haar vorige baas ontslagen is vanwege het ontvreemden van geld en spullen.Zelf zegt zij dat dat niet zo is maar dat ze graag wat anders wilde.Zij wil het liefst trouwen met een rijke man maar totdat het zo ver is moet ook zij gewoon werken voor haar geld.Door het chanteren van een van de welgestelde heren krijgt zij een baan als receptioniste , zelf noemt zij het dat ze gastvrouw is.
Zij maakt het leven van haar collega’s zuur omdat zij vindt dat ze toch minstens wel directrice had moeten worden.Zij gaat hier erg ver in.Een andere werkneemster is Susanne, zij heeft van de politie een nieuwe identiteit gekregen.Waarom?
Er gebeuren rare dingen in het huis, er wordt gestolen, er wordt brand gesticht.Wie is hier verantwoordelijk voor?
Ook Nienke, Carly en Fien hebben zo hun redenen om in het huis te willen werken.
Zal uiteindelijk toch alles goed komen met het huis?


Het is een feel good roman met af en toe ook wel wat spanning.Het is geschreven door twee zussen maar dat merkt men niet.
Het boek krijgt van mij vier sterren.

Margreet en Reina Crispijn zijn twee zussen die al meerdere boeken samen hebben geschreven o.a. “Het lied van het leven” deel 1 en 2.
Hun familienaam is Kroes maar zij schrijven onder de naam Crispijn, dat betekent hetzelfde als Kroes maar klinkt mooier vinden zij zelf.