Lezersrecensie
Misdaadroman met een mooi literair tintje
Hij was een van de voornaamste Zwitserse schrijvers, Friedrich Dürrenmatt. Jaren na zijn overlijden in 1990 wordt Der Verdacht opnieuw in het Nederlands uitgebracht. De titel is alleszeggend: De verdenking. Daar draait het ook om, maar toch, het is veel meer dan dat!
Terug in de tijd, naar Zwitserland in 1948. De Tweede Wereldoorlog is voorbij; Europa likt zijn oorlogswonden. Het leven gaat verder, jammer genoeg niet lang meer voor politiecommissaris Bärlach. Die ligt immers in het ziekenhuis als terminale patiënt. In zijn ziekbed leest hij, om de tijd te doden, een oud tijdschrift van Life. Een merkwaardige foto in het blad opent meteen de jacht op een vreselijke, voormalige ss-kamparts. Deze man heeft veel slachtoffers op zijn ‘psychopatische’ geweten. Zal het thema schuld en boete worden afgerond?
Een misdaadroman die voor het eerst is verschenen in 1953, gaat dit nog leuk worden tijdens het lezen? Ik vroeg het me af, toen de Hebban leesclub van start ging… Het werd echter erg boeiend en zelfs uitermate leerrijk!
De verdenking eist de volledige concentratie van de lezer op. Dit boekje lees je niet zomaar even uit, zeker niet als je erover nadenkt en bepaalde passages herleest. Een ietwat gecompliceerde schrijfstijl bevordert ook niet echt de leessnelheid. Het boek telt 158 pagina's, slechts. Elke bladzijde telt evenwel minstens voor twee. Heel wat zinnen moet je opnieuw lezen en interpreteren. Door het suggestieve karakter van deze roman ben je verplicht om constant bij de les te blijven. Je moet immers als lezer zelf je fantasie de vrije loop laten.
“De duivel zorgt beter voor de uitverkorenen van zijn gemeente dan de hemel voor de zijne, en hij heeft verschillende omstandigheden laten samenkomen."
Als je deze mysterieuze zin plaatst in het geheel, dan komt die nog beter tot zijn recht. Zeker als je nadien ook verneemt wie die "duivel" is…
Dürrenmatt introduceert een aantal opvallende en zelfs bizarre personages. Gulliver, de reus, is er daar een van. Hierachter schuilt ongetwijfeld een bewust opgezette symboliek. De auteur injecteert eveneens filosofische overpeinzingen en levenswijsheden in zijn roman. Deze misdaadroman heeft duidelijk een mooi literair tintje meegekregen. Tenslotte verdient Ria van Hengel een dikke pluim voor haar fraaie vertaalwerk!
Terug in de tijd, naar Zwitserland in 1948. De Tweede Wereldoorlog is voorbij; Europa likt zijn oorlogswonden. Het leven gaat verder, jammer genoeg niet lang meer voor politiecommissaris Bärlach. Die ligt immers in het ziekenhuis als terminale patiënt. In zijn ziekbed leest hij, om de tijd te doden, een oud tijdschrift van Life. Een merkwaardige foto in het blad opent meteen de jacht op een vreselijke, voormalige ss-kamparts. Deze man heeft veel slachtoffers op zijn ‘psychopatische’ geweten. Zal het thema schuld en boete worden afgerond?
Een misdaadroman die voor het eerst is verschenen in 1953, gaat dit nog leuk worden tijdens het lezen? Ik vroeg het me af, toen de Hebban leesclub van start ging… Het werd echter erg boeiend en zelfs uitermate leerrijk!
De verdenking eist de volledige concentratie van de lezer op. Dit boekje lees je niet zomaar even uit, zeker niet als je erover nadenkt en bepaalde passages herleest. Een ietwat gecompliceerde schrijfstijl bevordert ook niet echt de leessnelheid. Het boek telt 158 pagina's, slechts. Elke bladzijde telt evenwel minstens voor twee. Heel wat zinnen moet je opnieuw lezen en interpreteren. Door het suggestieve karakter van deze roman ben je verplicht om constant bij de les te blijven. Je moet immers als lezer zelf je fantasie de vrije loop laten.
“De duivel zorgt beter voor de uitverkorenen van zijn gemeente dan de hemel voor de zijne, en hij heeft verschillende omstandigheden laten samenkomen."
Als je deze mysterieuze zin plaatst in het geheel, dan komt die nog beter tot zijn recht. Zeker als je nadien ook verneemt wie die "duivel" is…
Dürrenmatt introduceert een aantal opvallende en zelfs bizarre personages. Gulliver, de reus, is er daar een van. Hierachter schuilt ongetwijfeld een bewust opgezette symboliek. De auteur injecteert eveneens filosofische overpeinzingen en levenswijsheden in zijn roman. Deze misdaadroman heeft duidelijk een mooi literair tintje meegekregen. Tenslotte verdient Ria van Hengel een dikke pluim voor haar fraaie vertaalwerk!
1
Reageer op deze recensie
