Lezersrecensie
Pas op de plaats
Aftellen is het tweede deel van de Cazalet-kronieken geschreven door Elizabeth Jane Howard.
De kronieken beschrijven het leven van de familie Cazalet in de periode 1937 tot en met 1947, en hoewel de boeken los van elkaar zijn te lezen heeft het toch een enorme meerwaarde om ze allemaal, en in de juiste volgorde, te gaan lezen. Pas dan krijg je de schitterend beschreven familiekroniek, waarin Howard vele autobiografische elementen heeft verwerkt, volledig mee.
Waar we in het eerste boek, Lichte jaren, kennis maakten met de vele familieleden en een mogelijk uitbreken van de oorlog slechts nog een vrees was, begint Aftellen met de radiotoespraak waarin duidelijk wordt dan Duitsland Polen binnengevallen is en de oorlog een realiteit is.
Dit feit beïnvloedt het leven van de familie Cazalet op vele manieren, zichtbaar in grote en kleine dingen.
Er ontstaat een schaarste, zowel in personeel, brandstof en kleding als eten.
Edward en Rupert nemen dienst in de oorlog, ze worden gemist, en er wordt voor hun leven gevreesd.
De overige leden van de familie verblijven vanaf nu permanent op Home Place, het huis van de Baronie en de Generaal, iets wat niet langer aanvoelt als een mooie lange vakantie maar eerder als vastzitten. Dit geldt vooral voor de jongeren, die het gevoel hebben een pas op de plaats te moeten maken, te moeten wachten tot ze eindelijk hun dromen waar kunnen gaan maken.
De jongeren komen in dit boek veelvuldig aan bod. Ze krijgen elk hun eigen hoofdstuk toebedeeld door Howard, waarmee ze een mooi wisselend perspectief weet te creëren waarbij de personages van meerdere kanten belicht worden en je een mooi compleet beeld van de karakters krijgt.
Voeg hier ook nog eens fragmenten uit dagboeken en brieven aan toe en je hebt ook binnen één personage perspectiefwisselingen, op een zeer mooie manier uitgevoerd die doet denken aan grote Engelse klassiekers.
De schrijfstijl is ook in dit boek weer zoals we die van Howard kennen uit Lichte jaren; mooi beeldend en uiterst gedetailleerd, alsof je er zelf bij bent en alles met eigen ogen waarneemt. Een genot om al die lange voortkabbelende zinnen te lezen.
Hoewel de vertaling naar het Nederlands af en toe te wensen overlaat en mooie uitdrukkingen helaas verhaspeld tot kromme, vage zinnen. Maar wanneer je hier overheen kan lezen is het volop genieten.
De kronieken beschrijven het leven van de familie Cazalet in de periode 1937 tot en met 1947, en hoewel de boeken los van elkaar zijn te lezen heeft het toch een enorme meerwaarde om ze allemaal, en in de juiste volgorde, te gaan lezen. Pas dan krijg je de schitterend beschreven familiekroniek, waarin Howard vele autobiografische elementen heeft verwerkt, volledig mee.
Waar we in het eerste boek, Lichte jaren, kennis maakten met de vele familieleden en een mogelijk uitbreken van de oorlog slechts nog een vrees was, begint Aftellen met de radiotoespraak waarin duidelijk wordt dan Duitsland Polen binnengevallen is en de oorlog een realiteit is.
Dit feit beïnvloedt het leven van de familie Cazalet op vele manieren, zichtbaar in grote en kleine dingen.
Er ontstaat een schaarste, zowel in personeel, brandstof en kleding als eten.
Edward en Rupert nemen dienst in de oorlog, ze worden gemist, en er wordt voor hun leven gevreesd.
De overige leden van de familie verblijven vanaf nu permanent op Home Place, het huis van de Baronie en de Generaal, iets wat niet langer aanvoelt als een mooie lange vakantie maar eerder als vastzitten. Dit geldt vooral voor de jongeren, die het gevoel hebben een pas op de plaats te moeten maken, te moeten wachten tot ze eindelijk hun dromen waar kunnen gaan maken.
De jongeren komen in dit boek veelvuldig aan bod. Ze krijgen elk hun eigen hoofdstuk toebedeeld door Howard, waarmee ze een mooi wisselend perspectief weet te creëren waarbij de personages van meerdere kanten belicht worden en je een mooi compleet beeld van de karakters krijgt.
Voeg hier ook nog eens fragmenten uit dagboeken en brieven aan toe en je hebt ook binnen één personage perspectiefwisselingen, op een zeer mooie manier uitgevoerd die doet denken aan grote Engelse klassiekers.
De schrijfstijl is ook in dit boek weer zoals we die van Howard kennen uit Lichte jaren; mooi beeldend en uiterst gedetailleerd, alsof je er zelf bij bent en alles met eigen ogen waarneemt. Een genot om al die lange voortkabbelende zinnen te lezen.
Hoewel de vertaling naar het Nederlands af en toe te wensen overlaat en mooie uitdrukkingen helaas verhaspeld tot kromme, vage zinnen. Maar wanneer je hier overheen kan lezen is het volop genieten.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hetty
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
