Het mysterie blijft bestaan

Roza is het tweede boek van de schrijver Olivier Willemsen, voor dit boek neemt hij een waargebeurd Russisch mysterie als uitgangspunt: In 1959 is een groep studenten van de Sverdlovsk universiteit, die de berg De Cholattsjachl (berg der lijken) beklommen, onder verdachte omstandigheden dood teruggevonden. Hoewel er verschillende theorieën op los gelaten zijn en er veel onderzoek naar gedaan is naar deze groep studenten die bekend staat als de Djatlov-groep (vernoemd naar de bergpas waar ze teruggevonden zijn), is het nooit duidelijk geworden wat er daar nu precies op die berg gebeurd is.

In het boek wordt het verhaal vanuit de herinneringen van Roza vertelt. Ze is inmiddels bejaard en woont in Amerika, en blikt terug op jaar jeugd in het dorpje Serov aan de voet van het Oerolgebergte bij de rivier de Kavka. Roza is een intelligent, leergierig meisje met de grote fantasie van een kind, ze droomt ervan om kunstschaatsster te worden en ooit naar de olympische spelen te gaan.
Op een dag komt er op school een groep studenten vertellen over een bergbeklimming die ze gaan doen, Roza is geïntrigeerd en luistert vol aandacht.

Later vangt Roza stiekem een gesprek op tussen haar vader, een militair, en een onbekende man over de groep studenten en hun beklimming en deelt dit met haar beste vriend Boris.
Wanneer er ’s avonds mysterieuze lichten boven de bergen te zien zijn en in de dagen erna blijkt dat de studenten vermist zijn en later dood teruggevonden worden is het voor Roza duidelijk dat ze iets gehoord heeft wat ze nooit had mogen weten.

Wanneer de politie voor de deur staat weten Roza en Boris dat het enige wat hun te doen staat vluchten is, ze worden gezocht en hun bestaan is niet langer veilig. Gelukkig heeft de vader van Roza haar geleerd hoe ze moet vluchten als er ooit gevaar dreigt en zo weet ze samen met Boris te ontkomen.

In het tweede deel van het boek komen we te weten dat Roza haar vlucht in Amerika geëindigd is en dat ze daar opgevangen werd door een vuurtorenwachter.

In dit deel en de twee volgende delen wordt er niet langer vertelt vanuit het perspectief van Roza maar vanuit het perspectief van achtereenvolgens de vuurtorenwachter, een Nederlandse onderzoeker en Albert de zoon van Roza.
Deze wisseling van perspectief zorgt ervoor dat het verhaal vanuit verschillende oogpunten bekeken wordt en dat de lezer gaat twijfelen aan het tot dan toe zeer geloofwaardige verhaal van Roza.
Is het wel echt allemaal zo gegaan als Roza vertelt? Hoe betrouwbaar zijn haar herinneringen aan haar jeugd een halve eeuw later?

Het boek is in een vlotte stijl geschreven en weet op verschillende manieren de spanning op te bouwen, eerst met de vlucht van de twee kinderen voor de Russische politie en later door vertwijfeling te zaaien door een andere blik op het verhaal te werpen.
Wanneer je de laatste bladzijde omgeslagen hebt zit je vol vragen en twijfels, wat is er daar nu écht gebeurd op die berg?

Googlen levert enkel de al bekende feiten op over de Djatlov-groep, hun bergbeklimming, de verdwijning en de mysterieuze manier waarop ze om het leven gekomen zijn, verder alleen een groot aantal theorieën die niet te staven zijn met feiten. Het blijft een mysterie.
Dit maakt dat je als lezer eigenlijk gelijk het boek Roza nóg een keer wilt gaan lezen, want waar heb je iets gemist? Er moet toch een aanwijzing in verstopt zitten die aangeeft wat de waarheid is?
Want tijdens het lezen kreeg je toch constant het gevoel dat er nieuwe feiten aan zaten te komen die een ander licht op de zaak zouden werpen en antwoorden zouden geven.
Maar de verwarring en het mysterie blijven bestaan….