De Witte Leeuwin

In zijn genre is deze misdaadroman beslist een topper. Hanning Makell toont zich niet alleen meester in het schrijven van een meerlagige verhaallijn, maar hij laat deze verschillende verhaallijnen bovendien chronologisch op elkaar aansluiten: op het tijdstip dat de ene verhaallijn stopt, neemt Mankell de draad op bij de andere. Bovendien laat hij het verhaal vanuit het oogpunt van de verschillende personages vertellen. Samen met zijn vlotte verteltrant en aandacht voor de kleinste details, plaatst Mankell de lezer hiermee bovenop een enorme tsunami die met een sneltreinvaart op de kust afstormt zodat die het best geplaatst is om te zien hoe inspecteur Wallander finaal kopje onder gaat en de kust ei zo na als drenkeling bereikt.

Een zaak dus waarop Wallander zijn tanden stuk bijt, meer nog, zich zelfs leent tot ongeoorloofde politiepraktijken waardoor hij het onderzoek uit handen moet geven.

Hoewel de uiteindelijke misdaad de moord op Nelson Mandela betreft, blijft het hele verhaal absoluut geloofwaardig en wordt de lezer voldoende ‘ingeleid’ in de apartheidsproblematiek om zich in de situatie van de verschillende ‘vertellers’ in te leven.

Dat het zowel het onderzoek als de snode plannen van de samenzweerders hier en daar wel bijzonder toevallig in de goede richting evolueren, vergeven we de auteur die geen enkele moeite ongespaard liet om de lezer een bijzonder spannende detective te bezorgen. Vraagt naar meer.

(M.O. De verhalen over inspecteur Kurt Wallander volgen elkaar chronologisch op. Het strekt tot de aanbeveling om ze de boeken dan ook in de juiste volgorde te lezen.)