Nostalgische ode aan zijn vader

De titel Herkomst verwijst zowel naar het Duitse stadje Bad Ems waar de auteur Botho Strauss in de veertiger en vijftiger jaren opgroeide als naar zijn strenge, vereenzaamde vader op wie hij steeds meer ging lijken.
​
In het eerste deel van Herkomst achterhaalt de 70-jarige Strauss via zijn herinneringen de gelijkenissen tussen hem en deze vereenzaamde man, farmaceut op zijn retour. Zijn vader, niet alleen gekwetst in zijn eer, maar ook letterlijk: in Wereldoorlog I drong een kogel via zijn oog zijn schedel binnen. Strauss harkt in de herfst van zijn leven herinneringen bijeen die het verlangen naar deze man en de tijd die ze samen doorbrachten aanwakkeren. Deze weemoed maakt hem er pijnlijk van bewust dat hij zijn vader de aandacht die hij hem als jongeling ontzegde nu enkel nog kan schenken in mijmerend terugdenken.

ook in het tweede deel rijgt Strauss associatief jeugdherinneringen aaneen tot een patchwork van nostalgie. Op de vooravond van de dag waarop zijn ouderlijke woning wordt leeggehaald, laat hij zich vollopen met haast tastbare herinneringen aan Römerstrasse 18, Bad Ems, de rivier, zijn jeugdvrienden, zijn moeder en, alweer, zijn vader. Uit dit terugblikken blijkt een allesoverheersende hunker naar verloren gegane jeugd, verdwenen tradities, gesloopte gebouwen, uit het oog verloren mensen of naar wat verloren ging in zichzelf …

Herkomst is geschreven in een gebald proza dat het heimwee, de hunker naar hoe het ooit was onbevangen toelaat.