Raadselachtig boek

Het huis met de schuine vloeren, pratende ratten en raadsels op de muren is de Nederlandse vertaling van het boek The tilting house, geschreven door Tom Llewellyn en vertaald door Esther Ottens.

Josh Peshik gaat samen met zijn ouders, opa en broertje Aaron in een nieuw huis wonen. Dat dit geen normaal huis blijkt te zijn ondervinden Josh en zijn familie al snel. Het huis heeft schuine vloeren, er wonen ratten die kunnen praten en overal op het behang staan rare spreuken, woorden en getallen. Josh is benieuwd naar het huis en naar de vorige bewoner. Wie was die man? Waarom heeft het huis schuine vloeren? Wat betekenen al die raadsels toch? En wie is toch die overbuurman die steeds in zichzelf praat? Josh en Aaron ontdekken dat het huis heel veel geheimen kent en ze gaan ze een voor een ontrafelen.

Waarom het boek Het huis met de schuine vloeren, pratende ratten en raadsels op de raadsels op de muren heet blijkt uit de eerste twee hoofdstukken. De familie Peshik wordt aan de lezer geïntroduceerd en samen maken de lezer en de familie voor het eerst kennis met het huis.

Het verhaal is opgedeeld in korte hoofdstukken. Deze worden jammer genoeg allemaal met dezelfde tekening geïntroduceerd. Dit geeft de lezer geen indruk van het verhaal en draagt ook niet bij aan de beleving van het verhaal. Deze tekeningen in het boek wekken de suggestie op van een spookhuis. Dat wordt tevens versterkt door de tekening op het omslag. Die spreekt het verhaal echter een beetje tegen, omdat het geen griezelverhaal maar een avontuurlijk verhaal is. In de hoofdstukken is het soms lastig om het verhaal goed te kunnen volgen. De schrijver wisselt snel van setting en tijd, waardoor de lezer de draad kwijt kan raken. Deze wisselingen worden soms geëxpliciteerd met “twee dagen later” of “we gingen terug het huis in”, maar soms moet de lezer het doen met “later”. Hierdoor moet soms worden geraden naar de verhaallijn. Daarnaast bevat het boek veel verwijzingen naar de toekomst en naar gebeurtenissen later in het boek, zoals “Ik vroeg me af wat hij daarmee bedoelde. Het zou ruim een jaar duren voor ik erachter kwam”. Ook deze wisseling in tijdsperspectief kan het lezen moeilijker maken.

De lezer maakt via dit boek kennis met eerste indrukken en leert dat eerste indrukken niet altijd zijn wat ze lijken. Josh vindt het huis aan het begin bijvoorbeeld helemaal niks, hij vindt het maar een krot. Hij gaat echter wel op onderzoek uit naar het huis en ontdekt stukje bij beetje dat het huis meer is dan hij van tevoren had gedacht.

De raadsels op de muren zijn ook voor de lezer echte raadsels. Ze worden namelijk niet meteen tijdens het lezen ingevuld, maar worden gedurende het verhaal opgelost. Echter, niet alle raadsels worden expliciet uitgelegd en opgelost. Dit verlangt een meer ervaren lezer die zelf open plekken kan invullen en de betekenis van sommige stukken tekst zelf kan achterhalen. Daarnaast bevat het boek soms moeilijke woorden waarvan de betekenis niet wordt uitgelegd, maar waarvan de lezer zelf de betekenis moet afleiden uit de tekst. De lezer moet dus bij dit boek actief aan de slag om de raadsels met Josh op te lossen, het verhaal te begrijpen en de geschiedenis van het huis en de vorige bewoner mee op te lossen.