Dit zal me lang bijblijven.

Het indrukwekkende verhaal van Wim Aloserij. 94 jaar en een man die geen gemakkelijk leven heeft gehad. Opgegroeid in oud Amsterdam en daar al getekend door een alcoholistische vader en een jeugd die armoe kende. Dan breekt de oorlog uit en moet Wim gaan werken voor Duitsland. Hij vlucht en dan maakt hij van alles mee wat hij de dag van vandaag nog met zich meedraagt.

Eigenlijk al vanaf dat ik het boek zag wist ik dat dit indruk zou maken. De mooie cover met de foto van Wim voorop. Rondom hem afbeeldingen van het verleden. zijn gezicht vol rimpel en het lijkt een beetje alsof elke rimpel iets zegt over zijn leven. Een prachtige foto vind ik het.
Dan het verhaal, zeer goed en levendig beschreven door de auteur. Jeugd herinneringen en gebeurtenissen in het leven van Wim worden afgewisseld met mooie foto's en illustraties uit het verleden en soms is het net even of je erbij bent.
Het leest zeer prettig omdat het eenvoudig is geschreven in taal die een ieder begrijpt. Af en toe geëmotioneerd moest ik het boek even neerleggen omdat de emotie voelbaar is in de manier van schrijven. En toch word Wim ook als een sterke persoonlijkheid neergezet, hetgeen hij volgens mij ook zonder twijfel is.

Enorm veel respect is nog een summiere beschrijving dan wat ik voor deze man heb. Ik zou iedereen dit verhaal enorm aanraden omdat er een verhaal word verteld wat aan de ene kant nuchter word beschreven maar welke wel vol emotie zit.

Van begin tot eind heb ik met open mond gelezen omdat het zo mooi en respectvol beschreven is. Dit boek krijgt een heel mooi plekje in mijn kast ook vanwege de dubbelle signering maar zeker ook omdat het verhaal me nog lang zal bijblijven.