Een hele goede mix van feiten en fictie.

Voor Bronja Hoffschlag is dit de eerste roman, maar ze is geen beginneling. Zo won ze in 2014 met De dode kamer de Hebban Crimezone Debuutprijs en schrijft ze mee aan het album van de heavy metal-band Burning. Voor mij is het boek P.I.D. de eerste kennismaking met Bronja Hoffschlag en dat is goed bevallen.

P.I.D. begint in 1967 met de verdwijning van Thomas, de zoon van Beth. Thomas gelooft dat Paul McCartney dood en vervangen is door een fake Paul. Hij heeft hiervoor bewijzen gevonden en die opgeschreven in notitieblokken met de titel P.I.D. (Paul is dood). Dertig jaar later komt Beth erachter dat haar zoon leeft en zelfs vlakbij is en dat haar man dit al die tijd voor haar verborgen heeft gehouden. Vanaf dat moment doet ze er alles aan om haar zoon weer te kunnen zien. Daarbij krijgt ze hulp, zonder dat hij dat in eerste instantie doorheeft, van haar buurjongen Syd.

Hoewel het boek begint als een echte thriller, is het na de proloog al snel duidelijk dat het een roman is. De levensechte personages maken een mooie ontwikkeling door en de dialogen zijn echt schitterend. Het is alsof Bronja met een dictafoon de gesprekken heeft opgenomen en ze daarna heeft uitgetypt.
P.I.D. is gebaseerd op waargebeurde feiten, wat het boek extra interessant maakt. Het idee dat Thomas en Beth echte bestaande mensen zijn en dat er nu nog steeds mensen zijn die geloven dat Paul McCartney vervangen is, zorgt ervoor dat het verhaal nog wel even in je hoofd blijft nadat je het boek hebt dichtgeslagen en dat je jezelf afvraagt: Is Paul McCartney echt dood of toch niet?