Lezersrecensie
Gelezen september 2010 recensie heb ik ingekort.
'Imprimatur' is een van het begin tot het eind goed geschreven roman, gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. De sfeer en het leven in de herberg, de gesprekken over de pest, de geneeswijzen, alles doet in hoge mate authentiek aan. Voor hun boek maakte het echtpaar zoveel mogelijk gebruik van authentieke bronnen, zoals recepten voor gerechten en medicijnen rechtstreeks overgenomen uit 17e-eeuwse boeken. Ze hebben niet alleen informatie verkregen over het beleg van Wenen, de pest en abt Melani, maar ook informatie over astrologie, kleding, muziek en theologie. Zeker in het begin moet je even wennen aan de schrijfstijl, welke ik associeer met de teksten uit mijn lessen Grieks en Latijn van vroeger. Voor mij geeft dit extra sfeer aan het verhaal, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat anderen dit niet kunnen waarderen.
De plot van de roman betreft een historische onthulling, die de auteurs na jarenlang archiefonderzoek voor het eerst aan de openbaarheid prijsgeven. Als het waar gebeurd is en daar heeft het alle schijn van, want de auteurs doen veel moeite om deze te onderbouwen met historisch onderzoek, heeft het ook nu nog effect op actuele politieke gebeurtenissen. Zij ontdekten iets opmerkelijks over paus Innocentius XI (1676 1689). Diens familie zou geld hebben geleend aan het protestantse huis van Oranje. Mede dankzij deze financiële hulp kon Willem III de katholieke koning van Engeland, James II, van de troon stoten en zelf de macht grijpen. Willem III besteeg de troon, dwong James II naar Frankrijk te vluchten en schafte het katholicisme als staatsgodsdienst af. Deze Glorious Revolution werd gezien als een grote triomf voor het protestantisme. Innocentius XI steunde Willem III om te voorkomen dat James II met de Franse Lodewijk XIV een machtsblok zou vormen dat de suprematie van het Vaticaan zou kunnen aantasten.
Voor de overwonnenen. staat voorin het boek en je gaat je dan meteen afvragen waar dat nou op slaat. Gaandeweg het boek kom je daar wel achter. In het boek wordt een historisch geheim onthuld. De geschiedenis is anders, dan je kent uit de geschiedenisboeken.
Overwonnen werd Fouquet: voor Colbert was de glorie, voor hem de schande. Overwonnen werd Pompeo Dulcibeni, die er niet in slaagde recht te verkrijgen: zijn bloedzuigers faalden. Overwonnen werd Atto Melani: hij werd door de Zonnekoning gedwongen om zijn vriend Fouquet te doden. En ondanks talloze wederwaardigheden slaagde hij er niet in Dulcibeni diens geheim afhandig te maken. Overwonnen werd het knechtje, dat tegenover het visioen van het Kwaad zijn geloof en onschuld verloor: van aspirant-journaalschrijver zocht hij uiteindelijk zijn heil in het simpele, harde werk op het veld. Overwonnen werd ook zijn memorie die, zij het met zoveel zorg en inspanning opgesteld, eeuwenlang vergeten was. Alle moeite van die personages was dus zinloos tegenover de kwaadaardige krachten van het onrecht die geschiedenis van de wereld overheersen.
De techniek van de raamvertelling in brieven van de priester die ooit het huwelijk van Rita en Francesco inzegende en in 2040 bisschop van Como is geworden, houdt de lijn naar de recentste geschiedenis open.
Er schijnt ook nog een CD bij het boek te horen om in de sfeer te komen.
Uit Wikipedia:
Monaldi en Sorti onthullen in het boek dat paus Innocentius XI de protestantse Nederlandse stadhouder Willem III stiekem financieel heeft gesteund, waardoor Willem zijn katholieke schoonvader Jacobus II van de Britse troon kon stoten. Een onthulling die nooit is tegensproken.
Paus Innocentius XI zou, via zijn eigen familiebank (de Odescalchis uit Como) geld hebben geleend aan het protestantse huis van Oranje. Mede dankzij deze financiële hulp kon de Nederlandse stadhouder Willem III de katholieke koning van Engeland, Jacobus II, in 1688 van de troon stoten en zelf de macht grijpen. Vervolgens verjoeg Willem III de Engelse vorst naar Frankrijk en schafte het katholicisme als staatsgodsdienst af. Deze Glorious Revolution was een triomf voor het protestatisme. Innocentius XI zou Willem III echter uit puur opportunisme hebben gesteund: de paus wilde voorkomen dat Groot-Brittannië met Lodewijk XIV een machtsblok zou vormen dat de suprematie van het Vaticaan kon aantasten.
Al direct na verschijnen deed Imprimatur in Italië een hoop stof opwaaien, omdat de auteurs een onthulling deden die schadelijk zou zijn voor het imago van de Katholieke Kerk, de paus en het Vaticaan. Het Vaticaan was dan ook niet gelukkig met de verschijning van Imprimatur in 2002. In een interview met het dagblad Trouw zei het echtpaar dat kringen binnen het Vaticaan Imprimatur als ongewenst hadden verklaard. Ook waren Monaldi en Sorti niet te spreken over de tegenwerking van hun Italiaanse uitgever Mondadori, één van de grootste in Italië en eigendom van premier en mediamagnaat Silvio Berlusconi. Nadat de eerste druk was uitverkocht, kwam er geen herdruk; advertenties en promotie van het boek bleven ook grotendeels uit.
In de VN Detective & Thrillergids stond dit: De geheimen die ze openbaarden en geloofwaardig documenteerden in hun eersteling Imprimatur, hebben ervoor gezorgd dat de al geplande heiligverklaring van paus Innocentius XI niet doorging en zijzelf niet langer kunnen publiceren in Italië.
Deels is de romancyclus gebaseerd op hun eigen fantasie. Deels na historisch onderzoek in archieven. Daarmee is niet gezegd dat alles wat zij schrijven via historisch bronnenonderzoek te achterhalen is. Of aldus Monaldi in NRC: Het gaat niet om het vinden van de waarheid, maar om de weg naar de waarheid toe. Het gaat niet om wat je denkt, maar hoe je denkt. Het is gevaarlijk te denken dat je de waarheid hebt gevonden, want uiteindelijke blijft het mysterie altijd bestaan.
Dit boek heeft mij, nadat ik het gelezen had, nog dagen bezig gehouden. Al tijdens het lezen ging ik steeds op de computer kijken of het echt gebeurd was.Soms gaat het boek wat trager, maar aan de andere kant is het ook wel eens leuk dat er meer wordt verteld dan het hoogstnoodzakelijke, en dat er een totaalsfeer gecreëerd wordt. Toch verdient dit boek voor mij geen 5 sterren, omdat de schrijfstijl soms wat vervelend wordt door de lange uitgesponnen informatie van bijvoorbeeld het maken van medicijnen en gerechten uit die tijd. De opsommingen zijn soms groots en lang, maar daar kun je ook gewoon overheen lezen. Sommige opsommingen zijn juist wel interessant. Vanaf de helft ongeveer komt het boek in een stroomversnelling en leest het als een trein. Eco schrijft romans met een flinke portie geschiedenis. Monaldi en Sorti schrijven geschiedenis in romanvorm. De noten, die de laatste 50 bladzijden vullen, en waarin bepaalde historische kaders geschetst worden en sommige feiten gestaafd, vond ik zeer welkom. Voor het historische verhaal zou ik 5 * gegeven hebben, maar voor het vertellen van het verhaal 4*, dus gemiddeld 4,5 *.
'Imprimatur' is een van het begin tot het eind goed geschreven roman, gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. De sfeer en het leven in de herberg, de gesprekken over de pest, de geneeswijzen, alles doet in hoge mate authentiek aan. Voor hun boek maakte het echtpaar zoveel mogelijk gebruik van authentieke bronnen, zoals recepten voor gerechten en medicijnen rechtstreeks overgenomen uit 17e-eeuwse boeken. Ze hebben niet alleen informatie verkregen over het beleg van Wenen, de pest en abt Melani, maar ook informatie over astrologie, kleding, muziek en theologie. Zeker in het begin moet je even wennen aan de schrijfstijl, welke ik associeer met de teksten uit mijn lessen Grieks en Latijn van vroeger. Voor mij geeft dit extra sfeer aan het verhaal, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat anderen dit niet kunnen waarderen.
De plot van de roman betreft een historische onthulling, die de auteurs na jarenlang archiefonderzoek voor het eerst aan de openbaarheid prijsgeven. Als het waar gebeurd is en daar heeft het alle schijn van, want de auteurs doen veel moeite om deze te onderbouwen met historisch onderzoek, heeft het ook nu nog effect op actuele politieke gebeurtenissen. Zij ontdekten iets opmerkelijks over paus Innocentius XI (1676 1689). Diens familie zou geld hebben geleend aan het protestantse huis van Oranje. Mede dankzij deze financiële hulp kon Willem III de katholieke koning van Engeland, James II, van de troon stoten en zelf de macht grijpen. Willem III besteeg de troon, dwong James II naar Frankrijk te vluchten en schafte het katholicisme als staatsgodsdienst af. Deze Glorious Revolution werd gezien als een grote triomf voor het protestantisme. Innocentius XI steunde Willem III om te voorkomen dat James II met de Franse Lodewijk XIV een machtsblok zou vormen dat de suprematie van het Vaticaan zou kunnen aantasten.
Voor de overwonnenen. staat voorin het boek en je gaat je dan meteen afvragen waar dat nou op slaat. Gaandeweg het boek kom je daar wel achter. In het boek wordt een historisch geheim onthuld. De geschiedenis is anders, dan je kent uit de geschiedenisboeken.
Overwonnen werd Fouquet: voor Colbert was de glorie, voor hem de schande. Overwonnen werd Pompeo Dulcibeni, die er niet in slaagde recht te verkrijgen: zijn bloedzuigers faalden. Overwonnen werd Atto Melani: hij werd door de Zonnekoning gedwongen om zijn vriend Fouquet te doden. En ondanks talloze wederwaardigheden slaagde hij er niet in Dulcibeni diens geheim afhandig te maken. Overwonnen werd het knechtje, dat tegenover het visioen van het Kwaad zijn geloof en onschuld verloor: van aspirant-journaalschrijver zocht hij uiteindelijk zijn heil in het simpele, harde werk op het veld. Overwonnen werd ook zijn memorie die, zij het met zoveel zorg en inspanning opgesteld, eeuwenlang vergeten was. Alle moeite van die personages was dus zinloos tegenover de kwaadaardige krachten van het onrecht die geschiedenis van de wereld overheersen.
De techniek van de raamvertelling in brieven van de priester die ooit het huwelijk van Rita en Francesco inzegende en in 2040 bisschop van Como is geworden, houdt de lijn naar de recentste geschiedenis open.
Er schijnt ook nog een CD bij het boek te horen om in de sfeer te komen.
Uit Wikipedia:
Monaldi en Sorti onthullen in het boek dat paus Innocentius XI de protestantse Nederlandse stadhouder Willem III stiekem financieel heeft gesteund, waardoor Willem zijn katholieke schoonvader Jacobus II van de Britse troon kon stoten. Een onthulling die nooit is tegensproken.
Paus Innocentius XI zou, via zijn eigen familiebank (de Odescalchis uit Como) geld hebben geleend aan het protestantse huis van Oranje. Mede dankzij deze financiële hulp kon de Nederlandse stadhouder Willem III de katholieke koning van Engeland, Jacobus II, in 1688 van de troon stoten en zelf de macht grijpen. Vervolgens verjoeg Willem III de Engelse vorst naar Frankrijk en schafte het katholicisme als staatsgodsdienst af. Deze Glorious Revolution was een triomf voor het protestatisme. Innocentius XI zou Willem III echter uit puur opportunisme hebben gesteund: de paus wilde voorkomen dat Groot-Brittannië met Lodewijk XIV een machtsblok zou vormen dat de suprematie van het Vaticaan kon aantasten.
Al direct na verschijnen deed Imprimatur in Italië een hoop stof opwaaien, omdat de auteurs een onthulling deden die schadelijk zou zijn voor het imago van de Katholieke Kerk, de paus en het Vaticaan. Het Vaticaan was dan ook niet gelukkig met de verschijning van Imprimatur in 2002. In een interview met het dagblad Trouw zei het echtpaar dat kringen binnen het Vaticaan Imprimatur als ongewenst hadden verklaard. Ook waren Monaldi en Sorti niet te spreken over de tegenwerking van hun Italiaanse uitgever Mondadori, één van de grootste in Italië en eigendom van premier en mediamagnaat Silvio Berlusconi. Nadat de eerste druk was uitverkocht, kwam er geen herdruk; advertenties en promotie van het boek bleven ook grotendeels uit.
In de VN Detective & Thrillergids stond dit: De geheimen die ze openbaarden en geloofwaardig documenteerden in hun eersteling Imprimatur, hebben ervoor gezorgd dat de al geplande heiligverklaring van paus Innocentius XI niet doorging en zijzelf niet langer kunnen publiceren in Italië.
Deels is de romancyclus gebaseerd op hun eigen fantasie. Deels na historisch onderzoek in archieven. Daarmee is niet gezegd dat alles wat zij schrijven via historisch bronnenonderzoek te achterhalen is. Of aldus Monaldi in NRC: Het gaat niet om het vinden van de waarheid, maar om de weg naar de waarheid toe. Het gaat niet om wat je denkt, maar hoe je denkt. Het is gevaarlijk te denken dat je de waarheid hebt gevonden, want uiteindelijke blijft het mysterie altijd bestaan.
Dit boek heeft mij, nadat ik het gelezen had, nog dagen bezig gehouden. Al tijdens het lezen ging ik steeds op de computer kijken of het echt gebeurd was.Soms gaat het boek wat trager, maar aan de andere kant is het ook wel eens leuk dat er meer wordt verteld dan het hoogstnoodzakelijke, en dat er een totaalsfeer gecreëerd wordt. Toch verdient dit boek voor mij geen 5 sterren, omdat de schrijfstijl soms wat vervelend wordt door de lange uitgesponnen informatie van bijvoorbeeld het maken van medicijnen en gerechten uit die tijd. De opsommingen zijn soms groots en lang, maar daar kun je ook gewoon overheen lezen. Sommige opsommingen zijn juist wel interessant. Vanaf de helft ongeveer komt het boek in een stroomversnelling en leest het als een trein. Eco schrijft romans met een flinke portie geschiedenis. Monaldi en Sorti schrijven geschiedenis in romanvorm. De noten, die de laatste 50 bladzijden vullen, en waarin bepaalde historische kaders geschetst worden en sommige feiten gestaafd, vond ik zeer welkom. Voor het historische verhaal zou ik 5 * gegeven hebben, maar voor het vertellen van het verhaal 4*, dus gemiddeld 4,5 *.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ingrid Verschelling
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
