Lezersrecensie
"Mama, vroeger was ik…" Je kind zal het maar tegen je zeggen!
Read in October, 2010
Bij vlagen lees ik weer eens een boek over reïncarnatie. Vroeger geloofde ik daar helemaal niet in, maar toen iemand in mijn omgeving er heilig van overtuigd was, ben ik me erin gaan verdiepen en ben er boeken over gaan lezen. Zelf heb ik ook bepaalde herinneringen, maar ik stopte dat weg als onzin. Nu kijk ik daar heel anders tegenaan.
Mama, vroeger was ik … is dus weer een boek, dat me een beetje meer heeft overtuigd. Ik blijf nog steeds sceptisch. Ik kan het bijna niet geloven. Maar eigenlijk kan ik er gewoon niet meer omheen.
Er zijn kinderen die zich rond hun tweede of derde levensjaar, ineens dingen als familie, werk en doodgaan uit hun vorige leven(s) herinneren en daar over beginnen te vertellen. Dat klinkt misschien voor sommige mensen als een spannende film of SF verhaal, maar niets is minder waar... Over de hele wereld zijn er kinderen die spontaan vertellen over hun eerdere leven(s), zonder zelfs maar ooit van het begrip reïncarnatie gehoord te hebben. Ofschoon deze gevallen het makkelijkst te vinden zijn in culturen met een geloof in reïncarnatie, zijn er ook kinderen gevonden in het Westen. Aan de universiteit van Virginia wordt sinds 1958 onderzoek naar dit fenomeen gedaan, hetgeen startte met publicaties van de academicus en pionier op dit gebied, Ian Stevenson. Waar Stevenson zuiver wetenschappelijk te werk ging en veel cijfermateriaal, noten en uitvoerige gevalsbeschrijvingen produceerde, is Tucker, die zich voor het grootste deel op Stevensons werk baseert, voor een groot publiek beter te lezen. Hij benadrukt het analytische karakter van het boek, maar vraagt de lezer zich zelf een oordeel te vormen over het al dan niet bestaan van reïncarnatie. De laatste hoofdstukken, waarin hij argumenten van critici weerlegt en conclusies en speculaties beschrijft, zijn het meest interessant.
Schrijver Jim. B. Tucker geeft momenteel leiding aan dit onderzoek en schreef naar aanleiding daarvan het boek Mama, vroeger was ik... In dit boek vind je de resultaten van meer dan 2500 onderzochte zaken waarin kinderen vertellen over hun herinneringen aan een vorig leven. Jim B. Tucker gebruikt zijn ervaringen bij het schrijven over reïncarnatie. Hij laat je via verschillende verhalen van kinderen kennis maken met reïncarnatie, die beweren dat ze eerder op aarde zijn geweest. Ze doen dit op zeer gedetailleerde wijze: over de familie die ze in een eerder leven hadden, het werk dat ze deden en zelfs over de manier waarop ze zijn overleden. Iedereen weet wel dat kinderen vaak een rijke fantasie hebben, maar om met zo’n reïncarnatie-verhaal te komen, daar is wel wat meer voor nodig. En juist dat heeft Jim B. Tucker nader onderzocht.
Tucker deed dit onderzoek met een zekere voorzichtigheid. Want mensen beweren wel vaker wat en herinneringen uit een vorig leven zijn soms bedrog. Dit hield hij in gedachten tijdens zijn gesprekken over de herinneringen, die kinderen vertelden. Hij zocht niet alleen uit of het verhaal zou kunnen kloppen, maar zocht ook daadwerkelijk in de geschiedenis en op de plekken die de kinderen beschreven. Zo kwam hij tot een interessant onderzoek met even interessante resultaten. In het boek zijn verschillende reïncarnatie verhalen van jonge kinderen te lezen die zich gedetailleerd dingen als naam, gezinssituatie, plaats, hobby's, liefdes etc. uit hun vorig leven herinneren. En waarvan na onderzoek blijkt dat deze kinderen deze dingen onmogelijk zouden kunnen weten, maar dat deze feiten wel blijken te kloppen... Kinderen die geboren worden met littekens, huidverkleuringen en moedervlekken op dezelfde plaats als een overledene binnen de familie. Of kinderen die met een bepaalde handicap geboren worden welke precies aansluit bij die van een overledene. Maar ook de verhalen van kinderen met bepaalde angsten voor voorwerpen of situaties en bijvoorbeeld beginnen te vertellen hoe ze neergeschoten zijn of omgekomen tijdens een brand. Elk vooroordeel dat een mens zich maar kan bedenken wordt bij de verhalen betrokken en daardoor is er niets zweverigs aan de verhalen en uitleg. Wat doe je als ouder als jouw kind je zulke verhalen vertelt?
Mama, vroeger was ik... is een fascinerend boek vol overtuigende, aangrijpende verhalen van kinderen die vertellen over hun ervaringen. Het is niet een boek dat je even lekker wegleest. Je moet er even voor gaan zitten. Sommige stukjes zijn wat moeilijker door te komen maar dat maakt het boek niet minder interessant! Ik weet zeker dat zélfs de mensen die niet in reïncarnatie geloven, tóch heel anders tegen reïncarnatie aan gaan kijken na het lezen van dit boek. Ik heb het boek met vlagen van ongeloof en ontroering gelezen.
"Mama, vroeger was ik…" Je kind zal het maar tegen je zeggen!
Over Jim B. Tucker
Dr. Tucker wordt hier geïnterviewd door John Whitehead van het Rutherford Instituut over Dr. Tucker's book, Life Before Life.
Dit verhaal vond ik ook zo ongelofelijk: het verhaal van Bruce en Andrea Leininger over hun zoon James - inmiddels twaalf - werd opgetekend door de New Yorkse schrijver Ken Gross. Nog nooit werd het verhaal van een westers kind opgetekend dat zich zo veel wist te herinneren uit een vorig leven.
Met een inleiding van Michiel Hegener, fotograaf en freelance journalist voor onder meer voor de ANWB en NRC Handelsblad. Al jaren houdt hij zich bezig met bewijzen voor reïncarnatie en werkt aan een boek daar over. Hij heeft regelmatig contact met de ouders van James.
Bij vlagen lees ik weer eens een boek over reïncarnatie. Vroeger geloofde ik daar helemaal niet in, maar toen iemand in mijn omgeving er heilig van overtuigd was, ben ik me erin gaan verdiepen en ben er boeken over gaan lezen. Zelf heb ik ook bepaalde herinneringen, maar ik stopte dat weg als onzin. Nu kijk ik daar heel anders tegenaan.
Mama, vroeger was ik … is dus weer een boek, dat me een beetje meer heeft overtuigd. Ik blijf nog steeds sceptisch. Ik kan het bijna niet geloven. Maar eigenlijk kan ik er gewoon niet meer omheen.
Er zijn kinderen die zich rond hun tweede of derde levensjaar, ineens dingen als familie, werk en doodgaan uit hun vorige leven(s) herinneren en daar over beginnen te vertellen. Dat klinkt misschien voor sommige mensen als een spannende film of SF verhaal, maar niets is minder waar... Over de hele wereld zijn er kinderen die spontaan vertellen over hun eerdere leven(s), zonder zelfs maar ooit van het begrip reïncarnatie gehoord te hebben. Ofschoon deze gevallen het makkelijkst te vinden zijn in culturen met een geloof in reïncarnatie, zijn er ook kinderen gevonden in het Westen. Aan de universiteit van Virginia wordt sinds 1958 onderzoek naar dit fenomeen gedaan, hetgeen startte met publicaties van de academicus en pionier op dit gebied, Ian Stevenson. Waar Stevenson zuiver wetenschappelijk te werk ging en veel cijfermateriaal, noten en uitvoerige gevalsbeschrijvingen produceerde, is Tucker, die zich voor het grootste deel op Stevensons werk baseert, voor een groot publiek beter te lezen. Hij benadrukt het analytische karakter van het boek, maar vraagt de lezer zich zelf een oordeel te vormen over het al dan niet bestaan van reïncarnatie. De laatste hoofdstukken, waarin hij argumenten van critici weerlegt en conclusies en speculaties beschrijft, zijn het meest interessant.
Schrijver Jim. B. Tucker geeft momenteel leiding aan dit onderzoek en schreef naar aanleiding daarvan het boek Mama, vroeger was ik... In dit boek vind je de resultaten van meer dan 2500 onderzochte zaken waarin kinderen vertellen over hun herinneringen aan een vorig leven. Jim B. Tucker gebruikt zijn ervaringen bij het schrijven over reïncarnatie. Hij laat je via verschillende verhalen van kinderen kennis maken met reïncarnatie, die beweren dat ze eerder op aarde zijn geweest. Ze doen dit op zeer gedetailleerde wijze: over de familie die ze in een eerder leven hadden, het werk dat ze deden en zelfs over de manier waarop ze zijn overleden. Iedereen weet wel dat kinderen vaak een rijke fantasie hebben, maar om met zo’n reïncarnatie-verhaal te komen, daar is wel wat meer voor nodig. En juist dat heeft Jim B. Tucker nader onderzocht.
Tucker deed dit onderzoek met een zekere voorzichtigheid. Want mensen beweren wel vaker wat en herinneringen uit een vorig leven zijn soms bedrog. Dit hield hij in gedachten tijdens zijn gesprekken over de herinneringen, die kinderen vertelden. Hij zocht niet alleen uit of het verhaal zou kunnen kloppen, maar zocht ook daadwerkelijk in de geschiedenis en op de plekken die de kinderen beschreven. Zo kwam hij tot een interessant onderzoek met even interessante resultaten. In het boek zijn verschillende reïncarnatie verhalen van jonge kinderen te lezen die zich gedetailleerd dingen als naam, gezinssituatie, plaats, hobby's, liefdes etc. uit hun vorig leven herinneren. En waarvan na onderzoek blijkt dat deze kinderen deze dingen onmogelijk zouden kunnen weten, maar dat deze feiten wel blijken te kloppen... Kinderen die geboren worden met littekens, huidverkleuringen en moedervlekken op dezelfde plaats als een overledene binnen de familie. Of kinderen die met een bepaalde handicap geboren worden welke precies aansluit bij die van een overledene. Maar ook de verhalen van kinderen met bepaalde angsten voor voorwerpen of situaties en bijvoorbeeld beginnen te vertellen hoe ze neergeschoten zijn of omgekomen tijdens een brand. Elk vooroordeel dat een mens zich maar kan bedenken wordt bij de verhalen betrokken en daardoor is er niets zweverigs aan de verhalen en uitleg. Wat doe je als ouder als jouw kind je zulke verhalen vertelt?
Mama, vroeger was ik... is een fascinerend boek vol overtuigende, aangrijpende verhalen van kinderen die vertellen over hun ervaringen. Het is niet een boek dat je even lekker wegleest. Je moet er even voor gaan zitten. Sommige stukjes zijn wat moeilijker door te komen maar dat maakt het boek niet minder interessant! Ik weet zeker dat zélfs de mensen die niet in reïncarnatie geloven, tóch heel anders tegen reïncarnatie aan gaan kijken na het lezen van dit boek. Ik heb het boek met vlagen van ongeloof en ontroering gelezen.
"Mama, vroeger was ik…" Je kind zal het maar tegen je zeggen!
Over Jim B. Tucker
Dr. Tucker wordt hier geïnterviewd door John Whitehead van het Rutherford Instituut over Dr. Tucker's book, Life Before Life.
Dit verhaal vond ik ook zo ongelofelijk: het verhaal van Bruce en Andrea Leininger over hun zoon James - inmiddels twaalf - werd opgetekend door de New Yorkse schrijver Ken Gross. Nog nooit werd het verhaal van een westers kind opgetekend dat zich zo veel wist te herinneren uit een vorig leven.
Met een inleiding van Michiel Hegener, fotograaf en freelance journalist voor onder meer voor de ANWB en NRC Handelsblad. Al jaren houdt hij zich bezig met bewijzen voor reïncarnatie en werkt aan een boek daar over. Hij heeft regelmatig contact met de ouders van James.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ingrid Verschelling
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
