Empathie

Christie Watson heeft meer dan 20 jaar op verschillende afdelingen en in verschillende ziekenhuizen als verpleegkundige gewerkt. In ‘Met hoofd en hart’ neemt ze ons mee op een zoektocht door het ziekenhuis. Wat betekent het om een roeping te hebben om mensen te helpen, te verzorgen? In Engeland betekent dat diensten van 12,5 uur met te weinig mensen en te weinig middelen om de patiënten adequaat te helpen. Bovendien zijn de verpleegkundigen zwaar onderbetaald, ze hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen op het einde van een maand. De verschillen met de particuliere verpleegafdelingen zijn groot maar toch…. Toch blijven mensen als Christie Watson werken op de verpleegafdelingen van de overvolle gewone ziekenhuizen. Zij maken het verschil daar. Christie laat ons zien dat er veel oudere mensen sterven in ziekenhuizen zonder dat er door familie aandacht aan besteed wordt. Een verpleegkundige moet volgens haar bovenal empathie tonen, ook al is er geen tijd voor en betekent dit dat de pauze er vaak bij in schiet. Burn-out en depressie liggen dan voor de verpleegkundige op de loer. Het hele boek is geschreven als een schreeuw om aandacht van de politiek om de situatie voor patiënt EN verpleegkundige te verbeteren. Hoewel het boek de situatie in Engeland beschrijft, denk ik dat het hier niet veel beter is. Kortom een boek wat voor politici verplichte kost zou moeten zijn!