Lezersrecensie
Een triest verhaal verweven in verbale diarree!
Pussy album – Stella Bergsma
Gelezen en beoordeeld voor de leesclub Hebban.
Eva van Liere, 37 jaar, lerares, vrouw, poëzieliefhebster, junk. Ze houdt wanhopig van het leven, maar ervaart dat niet als wederzijds. Ze verloor haar relatie en later haar werk, omdat ze het met een leerling deed. Ze kan zich niet herinneren of dat allemaal gebeurde om hoe ze is, of dat ze zo is omdat dat allemaal gebeurde.
Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, ze begint alsnog een relatie met de leerling. Misschien kan zijn liefde haar redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?
Het leven is niet eerlijk, dat is de enige troost die we hebben.
De 37-jarige lerares Eva van Liere probeert zich na het stuklopen van haar relatie met drank en seks op de been te houden c.q. te verdoven. Als ze ook nog haar baan kwijtraakt nadat ze wordt betrapt met een leerling, ontspoort haar leven volledig.
Ik ben een dame, een keurige drinkdame die haar lever chic aan het spit rijgt.
Drinken is omgekeerd huilen
Ik heb al veel gelezen, in allerlei genre en stijlen. Maar zoals Pussy album nog nooit, en waarschijnlijk blijft het ook bij deze ene keer. Moet toegeven dat het verhaal je wel meetrekt en je blijft lezen omdat je wil weten hoe het afloopt, maar zeker ook dat je wil dat het afloopt.
Het is poëtisch geschreven met een verbale diarree van woorden en de taal in een bijzondere schrijfstijl. Persoonlijk vond ik het boek af en toe zo grof dat ik plaatselijke schaamte had. Tijdens het lezen vlieg je ook door allerlei emoties, van medelijden, walging, haat, frustratie weer naar medelijden. Hoe kan iemand zijn leven en lichaam zo verkloten. Puur door liefdesverdriet en eenzaamheid.
Toch waren er ook mooie gedeeltes, gedeeltes die erg grappig waren en tot de verbeelding spraken. Je word overspoeld met nieuwe bijzondere mooie, grappige bedachte woorden van de schrijfster wat het lezen wel aangenamer maakt.
Uiteindelijk moet ik concluderen dat ik blij was dat ik het uit had, maar dat het verhaal mij wel/ en nog bezig heeft gehouden. Ik vond het te grof en te vulgair, en zal andere het niet gauw aanraden.
Gelezen en beoordeeld voor de leesclub Hebban.
Eva van Liere, 37 jaar, lerares, vrouw, poëzieliefhebster, junk. Ze houdt wanhopig van het leven, maar ervaart dat niet als wederzijds. Ze verloor haar relatie en later haar werk, omdat ze het met een leerling deed. Ze kan zich niet herinneren of dat allemaal gebeurde om hoe ze is, of dat ze zo is omdat dat allemaal gebeurde.
Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, ze begint alsnog een relatie met de leerling. Misschien kan zijn liefde haar redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?
Het leven is niet eerlijk, dat is de enige troost die we hebben.
De 37-jarige lerares Eva van Liere probeert zich na het stuklopen van haar relatie met drank en seks op de been te houden c.q. te verdoven. Als ze ook nog haar baan kwijtraakt nadat ze wordt betrapt met een leerling, ontspoort haar leven volledig.
Ik ben een dame, een keurige drinkdame die haar lever chic aan het spit rijgt.
Drinken is omgekeerd huilen
Ik heb al veel gelezen, in allerlei genre en stijlen. Maar zoals Pussy album nog nooit, en waarschijnlijk blijft het ook bij deze ene keer. Moet toegeven dat het verhaal je wel meetrekt en je blijft lezen omdat je wil weten hoe het afloopt, maar zeker ook dat je wil dat het afloopt.
Het is poëtisch geschreven met een verbale diarree van woorden en de taal in een bijzondere schrijfstijl. Persoonlijk vond ik het boek af en toe zo grof dat ik plaatselijke schaamte had. Tijdens het lezen vlieg je ook door allerlei emoties, van medelijden, walging, haat, frustratie weer naar medelijden. Hoe kan iemand zijn leven en lichaam zo verkloten. Puur door liefdesverdriet en eenzaamheid.
Toch waren er ook mooie gedeeltes, gedeeltes die erg grappig waren en tot de verbeelding spraken. Je word overspoeld met nieuwe bijzondere mooie, grappige bedachte woorden van de schrijfster wat het lezen wel aangenamer maakt.
Uiteindelijk moet ik concluderen dat ik blij was dat ik het uit had, maar dat het verhaal mij wel/ en nog bezig heeft gehouden. Ik vond het te grof en te vulgair, en zal andere het niet gauw aanraden.
1
Reageer op deze recensie
