Klijf jaagt kinderen de stuipen op het lijf in zijn Gruweltoren

'De Gruweltoren' is een kinderhorrorboek geschreven door de Antwerpse schrijver Tom Thijs.
Tien kinderen worden uitgekozen om deel te nemen aan een workshop om griezelverhalen te leren schrijven. Klijf Blaffer is de organisator van de workshop. Hij is zelf een beroemde horrorverhalenschrijver. Het verhaal wordt verteld door Kaat, één van de deelnemers. Het boek start bij de aanvang van de zomervakantie. Kaat is enorm enthousiast om de workshop te volgen, ze heeft heel hoge verwachtingen. Ze kan niet wachten tot ze wordt opgehaald, tot ze de andere deelnemers leert kennen, tot ze Klijf Blaffer in levende lijve ziet. Klijf is haar grote idool. Ze heeft al zijn boeken gelezen, sommige zelfs meerdere malen. Maar hoe hij er in het echt uitziet, is een raadsel. Nergens is een foto van hem terug te vinden. Dat maakt het al wat mysterieus.
De bus die haar ophaalt is vreemd: 'een glanzend zwart gevaarte waarin de volledige omgeving weerspiegeld wordt'. De bus lijkt op 'een reusachtige begrafeniswagen'. Kaat ziet het als een test, ze wil zich niet bang laten maken. Op de bus maakt ze voorzichtig kennis met enkele andere deelnemers. Vooral met Gideon wisselt ze wat woorden uit. Ze zijn beiden in de ban van de chauffeur: een klein, dik ventje dat van het ene been op het andere waggelde (wordt vergeleken met een pinguïn) die zijn gezicht niet laat zien. De rammelende bus zet hen aan af aan een verwaarloosd flatgebouw. Met een enorme lift worden ze naar de bovenste verdieping gebracht. Klijf blijkt een mysterieuze man te zijn, net als zijn verhalen. Hij verbergt zijn ogen achter een donkere zonnebril. De kinderen mogen hun lievelingsboek laten signeren. Maar zijn zilveren pen blijkt eigenlijk een mes te zijn waarmee hij sneetje maakt in zijn wijsvinger. De druppel bloed is zijn handtekening.
Er gebeuren allerlei mysterieuze dingen doorheen het boek. Zo horen de kinderen geluiden die ze niet kunnen thuisbrengen. De bloedhandtekening wordt groen. Ze zien dat de wonde aan zijn vinger veretterd en groen slijm brengt. De druppels van zijn bloed komen tot leven. Het wordt helemaal eng als er plots 1 van de deelnemers verdwijnt. Kaat en Gideon willen op een nacht vluchten maar ze raken niet weg. De trappenhal is net een doolhof waarbij ze telkens terugkomen op dezelfde plaats. De spanning wordt opgebouwd en in de laatste hoofdstukken ontdekken ze het geheim van Klijf Blaffer. Ze komen te weten vanwaar de enge geluiden komen die ze al enkele dagen horen. Dit zorgt voor een spannend, geruststellend einde voor de kinderen die deelnamen aan de workshop. Hoe het afloopt in de gruweltoren zelf, met Klijf Blaffer en zijn gestoorde broer, komen we niet te weten. Top!!

Het is heel fijn dat het verhaal in de Gruweltoren wordt afgewisseld met de griezelverhalen die de kinderen zelf schreven. bv. 'koning van verstoppertje' - verhaal van Gideon. Gideon speelt verstoppertje met zijn vrienden in een bos waar ze eigenlijk niet mogen komen omdat er ooit iemand zomaar verdween. Ali is de jongen die iedereen moet zoeken. Gideon vindt een uitstekende verstopplaats nl. in een boomspleet. De verstopplaats is zo goed dat niemand hem vindt. Als Gideon bang wordt van kriebelende beesten in zijn nek, wil hij er terug uit kruipen. Maar de spleet lijkt smaller geworden. Hij krijgt er zijn schouders niet meer door. Hij roept naar Ali en zijn andere vrienden, niemand hoort hem... Een kleine, magere hand neemt plots zijn enkel vast. De jongen die al een paar jaar vermist is, leeft hier gewoon onder de boom. Lenny overleeft al jaren op een dieet van wormen. Lenny helpt Gideon ontsnappen via zijn gegraven tunnels. Heel ontroerend dat Lenny zelf niet naar huis wil: hij voelde zich heel ongelukkig thuis en hij is ervan overtuigd dat ze hem helemaal niet missen. Zijn ouders hadden nooit tijd voor hem.
De korte verhalen van de kinderen zijn erg knap geschreven maar héél erg griezelig zijn ze niet. Heel toegankelijk wel omdat ze allemaal verteld worden vanuit de leef-en denkwereld van de kinderen.

Klijf Blaffer geeft zijn deelnemers tips om een goed griezelverhaal te schrijven aan de hand van signaalwoorden: angst, bizar, mysterie, monsters, spanning, magisch, kriebels, het onbekende,... Deze vetgedrukte, in hoofdletterd gedrukte, 'tips' worden ook toegepast in de verschillende verhalen van de kinderen.


Het verhaal leest heel vlot dankzij het grote lettertype en de vlotte schrijfstijl. Ik ben het verhaal aan het voorlezen in mijn klas (zesde leerjaar- groep). Dit is een leeftijd waarop ze heel kritisch zijn naar welk verhaal ze willen luisteren. De meesten vinden het een goed boek. Ze mogen tekeningen maken (met kleurpotloden en/of houtskool) terwijl ik voorlees. Dit zorgt voor rust tijdens het voorlezen en vormt uitgangspunten om nog een gespreksronde te houden na het voorleesmoment.
De kaft ziet er griezelig uit en maakte ons nieuwsgierig. In het boek staan een paar zwart-wit tekeningen die ons inspireerden.

De Gruweltoren is een absolute aanrader om zelf te lezen of om voor te lezen. Het is een ideaal uitgangspunt om kinderen in de periode van Halloween of zo zelf griezelverhalen te laten verzinnen. Of om griezelige tekeningen te laten ontwerpen.