Na een rustpriode van een half jaar hervat rechercheur Jessy Haider haar werkzaamheden bij de politie in Maastricht. De rustperiode volgt op de dood van haar zoon Nick, die door psychopaat Rolf Brezinger op gruwelijke wijze om het leven werd gebracht. Vrijwel direct wordt Jessy geconfronteerd met de dood van de zestienjarige Kim van Brugge. Zij werd met opengesneden polsen door haar vader gevonden in de boomhut op het terrein van de kwekerij van de familie. Alles wijst op zelfmoord maar Jessy is daar niet meteen van overtuigd. Kim leek een mooi en succesvol leven voor zich te hebben en de ouders reageren bij de eerste ondervraging merkwaardig. Reden genoeg voor Jessy om zich verder in de zaak te verdiepen.

Naarmate het onderzoek vordert groeit bij de Jssey ook ongerustheid over Marc. Hij is haar ex-partner en vader van zoon Nick en zij hadden een afspraak gemaakt om Nick's as uit te strooien maar Marc verschijnt niet op de afgesproken dag en zijn mobieltje staat uit. Daarnaast wordt ze ook geconfronteerd met dreigbrieven die Brezinger haar stuurt. De psychopaat is ontsnapt uit de gevangenis van Breda en zint op wraak. En de brieven over zijn kunstwerken, zoals hij zijn moorden noemt, voorspellen niet veel goeds.

Bloedlijn is de eerste van een serie boeken van schrijfster Corine Hartman met als protagoniste de onconventionele politierechercheur Jessica (Jessy) Haider. En onconventioneel is zij. Zij gaat gekleed in een leren jack, snuift coke dat het een lieve lust is, drinkt whisky, is dol op knisperige sex, heeft subtiele humor en komt tot rust met de muziek van Pink Floyd. Ook in haar werk gaat zij niet altijd volgens het boekje te werk zoals sommigen aan den lijve ondervinden.

Bloedlijn kent een aantal interessante en intrigerende personages die levensecht overkomen, zoals Marc de zoekende kunstenaar uit Schotland, Boet Lombeart de chef van Jessy, een man die houdt van lekker eten en uitstekende wijnen en Alec, vriend en minnaar van Jessy. Het onderlinge vertrouwen en respect tussen Jessy en Alec is zo groot, dat hij Jessy uitnodigt lid te worden van een geheime organisatie met de naam Saligia. Deze organisatie heeft als doel gerechtigheid te brengen wanneer de rechterlijke macht daarin heeft gefaald en misdadigers vrijuit gaan.

Het boek is vanaf het begin spannend. Corine Hartman maakt het je niet gemakkelijk. Als je begint te lezen kun je maar moeilijk stoppen. Het grenzeloze verdriet en de machteloze woede van Jessy voeden een tomeloos verlangen naar wraak en die komt er ook, op een onvoorstelbare en gruwelijke manier. En als je na de bloedstollende ontknoping het gevoel hebt dat het laatste hoofdstuk alleen maar dient om stoom af te blazen, komt er in eens een wending in het verhaal die je raakt als een mokerslag.

In verschillende commentaren en recensies wordt Bloedlijn vergeleken met Amerikaanse thrillers en met bv.de televisieserie Dexter. Ik vind het maken van deze vergelijkingen misplaatst. Zij gaan altijd mank en impliceren vaak dat de boeken waarmee vergeleken wordt, beter zijn. Het doet in hoge mate afbreuk aan de kwaliteiten van de betrokken schrijvers en programmamakers.

Bloedlijn is een zeer overtuigende en spannende thriller, soms rauw en wreed, met de eigenzinnige en sympatieke Jessy Haider in de hoofdrol. Een vrouw die haar werk en leven op een uitermate eigen wijze tegemoet treedt en waarvan je alleen maar kunt houden. Het boek heeft alles wat een boek een uitstekende thriller maakt. Corine Hartman heeft met haar fraaie en unieke stijl een prominente plaats in de wereld van het spannende boek ingenomen. Onnavolgbaar en onvergelijkbaar.