De weg kwijt

Goed boek! De beste verhalen worden blijkbaar nog steeds geschreven door het leven zelf. Wells gaat onder je huid zitten. De schrijfstijl is niet makkelijk te duiden; ik weet niet hoe het met de psyche van Wells staat maar ik moet steeds denken aan de uitspraak ‘om goeie kunst te maken moet je een beetje gek zijn’. Eigenlijk is elke volgende zin een onverwachte zin, eentje die je als lezer niet aan ziet komen en waardoor je telkens een beetje de weg kwijt raakt. Dat geeft zelfs de humoristisch bedoelde stukje een bepaalde dramatiek. En dat zorgt er dan weer voor dat je meegezogen wordt in de ups en downs van het hoofdpersonage Beck.

Nemen we onszelf niet een beetje te serieus?
Moeten we de ernst van het leven zo nu en dan niet met een korreltje zout bestrooien?
Voor iedereen die zichzelf en dat waar het echt om draait een beetje kwijt is geraakt … en wie is dat niet vandaag de dag? Lezen dit boek!