een echte soap

Lichte jaren
We gaan kennis maken met de familie Cazalet van 1937 tot 1938. We volgens 3 generaties, de opa en oma, kinderen en kleinkinderen. Het is een familie die rijk zijn, vriendelijk en ook erg sociaal. Zo ziet het er in ieder geval uit voor de buitenwereld. Met intriges, liefde, verdriet, relaties, wel of niet toelaatbaar, leven we mee met deze familie. Ook komen we gebeurtenissen tegen die nu zonder enig taboe kunnen worden besproken, maar wat toen totaal niet kon. De vrouwen waren nog ondergeschikt aan de mannen, hadden maar te doen wat er werd gezegd. Dat is bijna niet voor te stellen vandaag de dag. Je moet trouwens wel van goede huize komen als je echt alle personages in het begin uit elkaar wil houden. Dat geeft wel een heel rommelig beeld, wat de start van het boek niet echt toegankelijk maakt. Wil je die start goed kunnen maken, en de personages kunnen volgen, dan is het aan te raden dat je de proloog leest. Dan kun je er aardig in wegwijs worden.
Het verhaal speelt zich af in Londen en Sussex, WO2 is nog ver weg, maar enige tekenen zijn zichtbaar. De Cazalets genieten van de zomer, in Home Place in Sussex. De schrijfstijl is erg mooi, er zitten zeker mooie citaten in het hele verhaal wat een beeldend geheel geeft. Toch blijft het allemaal wat aan de oppervlakte sudderen, is het traag en zit het op het randje van saai. Worden al die personages niet goed tot leven gebracht. Dat is toch een gemiste kans. Was het misschien wat minder poëtisch geschreven dan was het verhaal in totaliteit beter en wie weet wat sneller geweest. Nu worden er in de verschillende hoofdstukken, verschillende personen wat dieper uitgewerkt maar nog niet genoeg. Verder vond ik het opvallend dat er zoveel aandacht is besteed aan het keukenpersoneel, een chauffeur die niet te hard mocht rijden, maar ook aan de gigantische maaltijden die op tafel werden gezet. Heel bijzonder om dat te lezen. Maar dat geeft wel aan hoe in die tijd werd geleefd.
Ik heb mij wel vermaakt met het boek, maar soms was het zo traag en oninteressant dat je passages over gaat slaan. En dat kan niet de bedoeling zijn. Voor de liefhebber van familiekronieken misschien een mooi en leuk verhaal om te lezen, ik vond het te traag. Maar dat hoort misschien ook wel bij de upperclass van Engeland. Een leuk weetje misschien is dat in oktober deel twee gaat uitkomen van deze familiekroniek.