Het slechte pad

J.K. Rowling kent natuurlijk iedereen als de schrijfster van Harry Potter. Maar inmiddels heeft ze onder haar pseudoniem Robert Galbraith ook al een aardige reputatie opgebouwd. Na Koekoeksjong en Zijderups kwam dit jaar de derde Cormoran Strike thriller uit, Het slechte pad. Over de vorige twee was ik erg te spreken. Koekoeksjong was echt ontzettend spannend en ook Zijderups kon ik niet wegleggen. Ook dit derde boek is weer de moeite waard, ondanks dat ik iets meer moeite had om erdoorheen te komen.

Hij was er niet in geslaagd al haar bloed van zich af te schrobben. Een donkere streep, gebogen als een teksthaakje, liep onder de nagel van zijn linkermiddelvinger door. Hij probeerde het eronder vandaan te peuteren, al vond hij de aanblik wel prettig.

Hiermee begint het verhaal. Ik las het tijdens mijn lunch en ik moet zeggen dat mijn boterham net iets minder lekker smaakte. Maar daarmee wordt wel meteen de toon gezet voor de rest van het verhaal. Dat hoopte ik ten minste. We krijgen een inkijkje in het leven van de mogelijke moordenaar, maar het duurt nog 568 pagina's voor je weet hoe het zit. Daartussen gebeurt van alles.

Strike's assistente Robin krijgt een verdacht pakketje opgestuurd. Daarin zit een afgehakt vrouwenbeen (Die Rowling houdt wel van wat lichte spanning). Voor Strike is het duidelijk. Hij heeft op dat moment vier mogelijke vijanden en hij is ervan overtuigd dat een van hen erachter moet zitten. Ook de politie denkt zeker te weten wie erachter zit. Maar dat lijkt niet dezelfde persoon te zijn die Strike in gedachte heeft. Robin en Cormoran besluiten om zelf ook op onderzoek uit te gaan.

Ondertussen hebben de twee ook nog steeds de nodige problemen in hun privéleven. En dat is ook precies de reden, waarom ik dit boek net een beetje minder vind dan de andere twee. Terwijl het verhaal in Koekoeksjong en Zijderups wat meer op de moordzaak gericht was, gaat het in Het Slechte Pad wat meer over het privéleven van Robin en Cormoran. Dat haalde de spanning wel een beetje uit het verhaal. Dat werd op een bepaald punt ook een beetje langdradig. De spannende stukken die erin zitten, laten je wel op het puntje van je stoel zitten. Zeker de hoofdstukken waarin je niet weet vanuit wiens oogpunt je het verhaal bekijkt. Het verhaal staat ook weer vol met onverwachte wendingen voor wat betreft de politiezaak.

Het is een boek wat ik met wisselende gevoelens heb gelezen. Ik vind het dan ook niet het beste boek van de drie. Maar het is evengoed de moeite waard. Zeker als je nog een boek zoekt om mee te nemen op vakantie.