Feit en/of fictie

“En we noemen hem” gaat over een jonge vrouw die voor haar 18e verjaardag een ring krijgt van haar oma, een erfstuk van haar verre oom Frans, met het verzoek haar eerst geboren zoon naar deze oom te vernoemen. Volgens de overlevering is deze oom een held, die na de oorlog een bomaanslag heeft gepleegd op een verrader van Engelandvaarders in WOII. Als zij inderdaad zwanger is van een zoon wil ze haar zoon wel vernoemen naar deze oom, maar wil ze toch eerst weten wie deze oom Frans nu daadwerkelijk was en wat er is gebeurt bij die bomaanslag. Is oom Frans een held of is hij een moordenaar? Met nog 27 weken te gaan tot de geboorte start ze een zoektocht naar de waarheid. Ze praat met familie, nabestaanden van de slachtoffers van de aanslag, en ze raadpleegt het Nationaal Archief. Zo komt ze langzamerhand meer te weten. De twijfel slaat toe terwijl tijd begint te dringen.

Net zoals mythe van oom Frans is ook dit verhaal een mengeling van feit en fictie. Het leest makkelijk weg en de schrijfster bouwt de spanning mooi op door per hoofdstuk de weken tot de geboorte af te tellen, waardoor je steeds meer het gevoel krijgt dat de tijd begint te dringen. Het verhaal blijft boeiend tot het eind omdat de vraag open blijft hoe ze haar zoon gaat noemen.