De Daf van mijn vader was vermomd.

(Eerst een bondige samenvatting van het verhaal van de Daf:)
Het boek De Daf van mijn vader van Thomas Vaessens is een eerbetoon aan de oer-Hollandse Daf. Maar het autootje heeft wel een anti-heldenrol. Alleen in de strip Myra van Dijk, van striptekenaar Georges Mazure (1919-1980), speelt de Daf een heldenrolletje.
Aan de hand wat er na de Tweede Wereldoorlog allemaal in Nederland gebeurde wordt de opkomst en de ondergang van de Daf verteld. De Daf heeft nooit veel eer gekregen, en ook de schrijver Thomas Vaessens had toen hij jong was niets met Daf. Een Daf was gênant!
De Daf van mijn vader verschijnt als Daf600 60 jaar bestaat (1958). Met deze geschiedschrijving over dit oer-hollandse autootje komen we ook heel veel te weten over het Nederland in de jaren dat de Dafjes nog vrolijk rondreden.
Hub en Wim van Doorne, twee zonen van een smid uit Deurne kregen het voor elkaar om een auto te ontwikkelen. En het was een bijzondere auto, want je hoefde niet te schakelen. Helaas ging het al direct mis met de Daf, want omdat je niet hoefde te schakelen het bleek een auto voor vrouwen te zijn. En juist niet voor mannen! (vonden mannen)
De Daf verkocht niet zo goed als gehoopt en verwacht. Waren de reclamecampagnes niet goed? De Van Doornes wilden niet toegeven dat hun auto vooral verrekte handig voor vrouwen was. En ze bleven de campagnes op mannen richten. Gemiste kans, aldus Vaessens.
Na sluiting van de mijnen in Zuid-Limburg droeg Daf haar steentje bij aan nieuwe kansen voor dit gebied. Andere werkgelegenheid kwam van een nieuw petrochemisch bedrijf DSM. (Dutch State Mines)
Na een aantal jaren kwam de Daf (net als andere auto's) onder vuur te liggen. Velen waarschuwden voor milieuvervuiling door de auto. Maar de bezorgdheid om het milieu had geen invloed op de verkoop van auto's. Daar waren eerder de salarissen debet aan. En DAF bemoeide zich helemaal niet met het milieuaspect. Hetzij badinerend. Milieu en luchtvervuiling? - Onze naam is haas.
In 1976 wordt DAF overgenomen door Volvo.

(Nu mijn mening over het boek:)
In deze eerste twee hoofdstukken wordt alles met veel omhaal van woorden verteld. Het is vooral een zakelijke tekst. De tekst is dus vrij serieus en nogal stug en stroef om te lezen. Ik moest echt door de zinnen heen ploegen. Dat was geen lekker begin. De reclamecampagnes met de foto's worden op 'n brave (lees: saaie) manier opgesomd.
Daarna komt een hoofdstuk waarin wordt verteld over twee jeugdboeken waarin de Daf600 een prominente rol heeft. Dat was veel aangenamer om te lezen. Het taalgebruik was veel minder wollig waardoor ik niet bleef hangen in de zinnen. En dat is maar goed ook, want anders was ik gestopt met lezen. Terwijl de echt interessant dingen dan nog moesten komen.
Na sluiting van de mijnen in Zuid-Limburg droeg Daf haar steentje bij aan nieuwe kansen voor dit gebied. Andere werkgelegenheid kwam van een nieuw petrochemisch bedrijf DSM. (Dutch State Mines)
Hier begint het sociale hoofdstuk van DAF en dan begin ik toch wel plezier te krijgen in het lezen van dit boek.
Ook het hoofdstuk over het milieu en de luchtverontreiniging was boeiend. Gidsland op het gebied van een schoner milieu zijn we allang niet meer. Of wellicht wordt er nu net zo veel over gepraat maar niets met de plannen gedaan, omdat 40 jaar later het gemak nog steeds de mens dient.
Als iemand zich dus afvraagt hoe het komt dat men vindt dat Nederland vooroploopt wat betreft milieumaatregelen, kan worden verwezen naar de term "gidsland" van de heer De Gaay-Fortman (PPR 1970).

In 1976 wordt DAF overgenomen door Volvo. Waarom toch door Volvo? Volvo vond de Daf een miezerig karretje. Ook Volvo hielp de Daf om zeep, als je het mij vraagt.
De achteruitrijraces van het TROS-programma Te land ter zee en in de lucht hebben gezorgd voor vernietiging van industrieel erfgoed. Is dit (ook) de mening van Vaessens? De toon in dit zinnetje is ineens best wel fel. Verder lezend denk ik echt dat Vaessens boos is. En eigenlijk heeft hij wel gelijk. Doodzonde natuurlijk (achteraf)! Maar ook ik keek altijd met veel plezier naar die achteruitkijkraces die nog amusanter werden door het commentaar van André van Duijn. Met voortschrijdend inzicht komen we er nu achter dat die races weliswaar grappig waren, maar tot niets hebben geleid.

** Leuk feitje: Bij de opening van de fabriek in Born speelt het Limburgs symfonieorkest o.l.v. André Rieu senior. Inderdaad de vader van.
**Opvallende feitje: Hub van Doorne reed zelf in een Buick Hydramatic (natúúrlijk ook met zo'n pienter pookje).
**Daar kijken we niet van op feitje: Jan Lammers (de autocoureur) brak n lans voor de Daf600 tijdens de verkiezing voor het pronkstuk van Nederland.