Een heerlijke thriller

Cel 5 is weer terug in de boeken van de Vlaamse auteur Luc Deflo! Het speciale (vijfkoppige) team van de Belgische politie dat als taak heeft verdwenen kinderen op te sporen, verscheen voor het laatst in Spoorloos, dat zes jaar geleden uitkwam. Hoewel enige voorkennis niet verkeerd is, kan je ook zonder de voorgaande drie delen gelezen te hebben dit vierde deel in de reeks oppakken. Er worden in Genadeloos wel situaties uit de vorige boeken aangehaald – vooral over de privé-gebeurtenissen van de leden van Cel 5 – maar deze weet Deflo duidelijk te beschrijven, zodat het voor nieuwe lezers geen moeite kost om in te haken.

De zestienjarige Sharee Purwanti blijkt niet te zijn geweest waar ze zei dat ze was. Als ze niet thuiskomt van school, nadat ze het hele weekend bij haar vriendin Lisa is geweest, is haar moeder Kyoto door het dolle heen. Het is niets voor het trouwe moedersmeisje Sharee om niks van zich te laten horen. Kyoto schakelt het team van Cel 5 in. Al snel komen ze erachter dat Sharee wel vaker de waarheid verzwijgt voor haar moeder en dat ze toch niet zo afhankelijk is als Kyoto dacht. Dat blijkt wel als de familie van Lisa vertelt dat ze Sharee het afgelopen weekend niet hebben gezien. Haar verdwijning stelt Cel 5 voor een raadsel. Waar was Sharee mee bezig? Ook wanneer het lijk van Sharee wordt gevonden tasten de ervaren speurders in het duister, want echte aanknopingspunten zijn er niet.

De vragen stapelen zich op over het schijnbaar verborgen leven van Sharee. Wie is bijvoorbeeld de vader van Sharee en wat deed zij in Haacht, waar haar rugzak werd gevonden? Midden in het verhaal wordt er een vermoedelijke dader aangewezen, maar ook hier lijkt het alsof de rechercheurs op zoek zijn naar een spook, want de klopjacht levert amper resultaten op.

De hoofdstukken in Genadeloos zijn in dagen opgedeeld. We volgen de leden van Cel 5 en hun zoektocht naar aanknopingspunten op de voet, waardoor het verhaal zich laat lezen als een standaard politieverhaal (het onderzoeken van een moord met een onbekende dader). Daar komt verandering in als Deflo het verhaal een andere richting in stuurt. Het meisje Sharee is namelijk niet het enige personage in het boek dat er een geheim ‘dubbelleven’ op nahield. Het tot nu toe voortkabbelende verhaal stopt abrupt en zet zich in een stroomversnelling voort.

Hoewel er voor Deflo’'s doen weinig echte gruwel in voorkomt, is Genadeloos met gif geschreven en zijn de korte zinnen vlijmscherp. Zoals we van Deflo gewend zijn dus. Als je de schrijfstijl van Deflo zou vergelijken met muziek, dan speelt hij keiharde rock. Fel, hard en met een duistere thematiek.
Reken niet op een gecompliceerde plot met uitgedachte sublijntjes en ingewikkelde raadsels, want dan ben je met de verkeerde verwachtingen aan dit boek begonnen.

Genadeloos is een typische ‘Deflo’: straight-to-the-point, zonder nonsens en bijzonder doeltreffend. Het verhaal bevat misschien motieven die we al vaker zijn tegengekomen, maar een heerlijke thriller is het zeker!