Ontspannen boek voor tussendoor

Santa Montefiore staat bekend om haar mooie romans, met uitgebreide omschrijvingen van natuur en omgeving. En ook in Dochter van de imker is haar stijl herkenbaar aanwezig.

Het boek is opgedeeld in drie delen. In het begin maken we kennis met Grace en Freddie en hun dochter Trixie. Ze wonen op het (niet bestaande) eiland Tankunnet en hebben het er goed. Als er een paar Engelse jongens in de buurt komen wonen, die een beginnende popband willen oprichten, valt Trixie als een blok voor de zanger. Groot is haar verdriet als hij terug moet naar Engeland, omdat zijn vader is overleden. Grace breekt als ze dat hoort, want zij kende zijn vader.

Het verhaal over het verleden van Grace wordt afwisselend met hoofdstukken die in het nu worden beschreven. Langzaamaan wordt duidelijk wat de relatie was tussen Grace met Rufus en Grace en Freddie. In het laatste deel is de tijd 17 jaar vooruit, waarin Trixie centraal staat en op zoek gaat naar het verleden van haar ouders in Engeland.

De personages worden goed neergezet, hun karakters voldoende uitgewerkt, maar toch weten ze niet helemaal echt over te komen. Waar je als lezer in andere verhalen het gevoel hebt naast de personages te staan en met ze mee te leven, houden deze personages afstand.

Door de keuze van afwisseling in heden en verleden, worden steeds kleine stukjes informatie vrij gegeven over het leven van Grace en de keuzes die zijn gemaakt en de gevolgen ervan. Origineler is het laatste deel waarin Trixie de laatste informatie in Engeland te horen krijgt.

Een zomerse feelgood roman met een happy end die fijn leest, maar net niet helemaal weet te overtuigen. Het is niet Santa’s beste roman, maar als een ontspannen boek voor tussendoor is het prima.