Een worsteling ....

"Een stad, het meisje en de duivel" is een familiesaga. Het begint in 1908 op het moment dat Lucie geboren wordt, letterlijk in de rivier de Trave in Lübeck. Het beschrijft het leven van haar en haar nageslacht, nl. haar dochter Freya en haar kleindochter Jessie en dit is omkaderd door de geschiedkundige gebeurtenissen van het Duitsland van toen tot heden!

 Het boek is opgebouwd uit soms prachtige zinnen, mooie citaten en zelfs af en toe wat poëzie, in een magisch-realistische sfeer. Het vervalt spijtig genoeg veel te vaak in eindeloze herhalingen, onnodig lange beschrijvingen en metaforen. Tijdssprongen maken het verhaal onoverzichtelijk.

De onduidelijke verhaallijnen en de zwak beschreven karakters van sommige personages, maken het boek onnodig ingewikkeld en zodoende  moeilijk te begrijpen.

Ondanks al deze negatieve punten is misschien de grootste verdienste van de schrijfster  dat het verhaal je grijpt en niet meer loslaat ....

 
Ik besefte dat ik een soort haat-liefde verhouding kreeg met het boek: Ik worstelde constant met de schrijfstijl en het begrijpen van het verhaal, maar dan kwam ik weer een quote  tegen die zo mooi was ...

 Het is zeker niet mijn favoriete genre,  maar ik moet toegeven dat het verhaal me bezighield ...

Het is onder mijn huid gekropen !