Een makkelijk leesbaar verhaal over segregatie in Mississipi in 1963

De titel:”Zolang ik jou heb” nodigde mij niet uit om dit boek te lezen. De covertekst; “Een coming-of-ageverhaal vol humor en hartzeer en tegelijk een schitterende vertelling over moed en vriendschap”, maakte me wel nieuwsgierig. Ook is het een road trip van een blank meisje met een donkere vrouw naar Nashville. Dat het verhaal in de zomer van 1963 in Mississipi speelde, in een tijd van segregatie en actieve Ku Klux Klan gaf de doorslag om het te gaan lezen.

Het boek leest gemakkelijk weg en heeft spanning. En na een eerste lezing kan het boek in de kast zonder dat er veel is om over na te denken. We hebben op afstand een blik geworpen op het Zuiden van Amerika in 1963. Gezien hoe de segregatie werkt, hoe de superioriteit van de blanke t.o.v. de donker gekleurde mens is, hoe mannen over vrouwen beschikken en hoe (groot)ouders (volwassenen) het leven van kinderen bepalen.

Er wordt geen connectie gemaakt met de uitsluitingen in deze tijd, Het blijft een vertelling over ‘toen was het erg’. En ook toen wordt zo gebracht (daders zijn dronken, weten eigenlijk niet beter en er is altijd wel redding) dat het geen bijzondere indruk achterlaat.

Geen misse thema’s en een duidelijke boodschap. Wel verwerkt in een strak schema van personages die in een afgebakende rol ver uitgewerkt worden. Het zijn net nog geen karikaturen, maar al wat ze doen staat in een logische verhouding tot elkaar. Gebeurtenissen volgen de lijnen van oorzaak en gevolg.

Het verhaal wordt door Starla, een blank meisje verteld als een coming-of-age verhaal.
.Als (pre)puber kan ze nog ongenuanceerd haar mening vormen en tegen haar vooroordelen aanlopen en die veranderen.
Haar ontwikkeling past geheel binnen het schema van het verhaal: De vanzelfsprekende verhoudingen tussen blanken en gekleurde, tussen mannen en vrouwen, worden genuanceerder. Het zoeken naar rechtvaardigheid is een eigenschap van een puber die de wereld ontdekt en loskomt van opvoeders.
Zij vertolkt de boodschappen (o.a. eigen ervaringen veranderen vooroordelen) die de schrijfster in het verhaal heeft verwoord. Door haar aan het woord te laten en door het ver uitgewerkte script is het een onderhoudend boek dat makkelijk weg leest. Er zullen zo goed als geen losse eindjes meer zijn, alles wordt mooi , voor mij te zoetsappig en te ongeloofwaardig, afgerond.