Humor, realiteit, verdriet: een succesverhaal!

“Ik ben een man zonder talent” Het zijn de woorden van Walter Gom. Tevens is het de eerste zin uit ‘De gloriedagen van Walter Gom’, het boek van Marcel Vaarmeijer. Het boek wordt door verschillende boekhandels aangeprezen. Woorden als ‘humoristisch’, ‘simpel’, ‘intrigerend’ en ‘inspirerend’ worden in één adem genoemd met dit boek. Is dat terecht? Volgens mij wel! Marcel Vaarmeijer laat met ‘De gloriedagen van Walter Gom’ zien dat hij past in de wereld van goede auteurs.

Walter Gom komt boven Iris Hauser wonen; hij is de ‘onbekende’ buurman. Wanneer Iris een tijdje contact met hem heeft, ontdekt ze dat hij overal goede oplossingen voor heeft. Samen met een vriendin van haar besluit Iris een bedrijfje op te zetten: BIB. Walter Gom moet bij dat bedrijf ‘adviezen’ geven aan klanten. Alles lijkt goed te gaan, maar dan gooit de moeder van Walter roet in het eten. Niemand mag weten wie Walter is en eigenlijk mag hij niet met Iris om gaan. Iris moet beloven Walter in het ‘geheim’ naar en van zijn werk te brengen. Een lange tijd lijkt BIB goed te gaan, maar dan veranderen er zaken. Wie komt er achter de identiteit van Walter Gom? Hoe loopt het af met BIB?

‘De gloriedagen van Walter Gom’ is zeer aantrekkelijk, mede door de schrijfstijl. Vaarmeijer kiest voor simpele zinnen, zonder al te veel poespas. De gesprekken die hij laat plaatsvinden in het boek, geeft hij levensecht weer. Door er op verschillende plaatsen humor aan toe te voegen weet Vaarmeijer de lezer naar zich toe te trekken. Dit zie je vooral terug in de dialogen met Walter Gom. De simpelheid, de nuchterheid en de objectiviteit zorgen voor veel identificatie.
“Moet ik dan stoppen met optreden?” vroeg Eddie.
“U moet uw vrolijke masker afzetten.”
“En dan?”
“Dan gaat u het podium op en vertelt u uw levensverhaal.”
“Mijn levensverhaal is helemaal niet grappig.”
Walter boog zich voorover. “Wedden van wel?”
“Mijn moeder zat aan de drank, mijn vader was een rokkenjager van mei tot september runden we een pension aan huis, ik ben opgevoed door twee bazige zussen, in de winter woonde mijn blinde oma bij ons…”
“Bingo, Bliss” riep Walter uit.
“Bingo?”
“Uw carrière zit weer in de lift!”

Naast de aantrekkelijke schrijfstijl bevat dit boek ook een hele reeks unieke, soms absurde, maar bovenal sprookjesachtige gebeurtenissen. Te denken valt aan de start van het bedrijf BIB, de enorme groei binnen het bedrijf, de goedbedoelde adviezen-die-altijd-goed-uitpakken, de liefdesperikelen en ga zo nog maar even door. Dat maakt het verhaal tot een verhaal waar je als lezer lekker bij weg kunt dromen.

Maar geen boek is een goed boek, zonder een plotselinge omslag. Waar je deze omslag van mijlenver aan kunt zien komen, is hij niet meer zo plotseling. Echter, de reden achter de omslag is wel uniek. Vaarmeijer weet de lezer hier te verrassen. Na deze omslag verloopt de tijd in het verhaal sneller; het tempo gaat omhoog. Ook hier heeft Vaarmeijer een goede keuze gemaakt. Door het hogere tempo blijft de lezer geboeid, ook al is de informatie wat minder boeiend. Vaarmeijer had hier – wat mij betreft – ook een andere keuze mogen maken. Het laatste deel, het beschrijvende deel, had wat mij betreft veranderd mogen worden. Er mochten wel wat vraagtekens blijven staan.

‘De gloriedagen van Walter Gom’ geeft op een mooie wijze het verhaal van Iris en Walter weer. Vaarmeijer heeft met dit verhaal laten zien een zeer mooi boek te kunnen schrijven. Het tempo, de schrijfstijl en de gebeurtenissen maken het verhaal aantrekkelijk. De laatste regels van het verhaal blijven nadreunen in mijn hoofd, helaas is het boek uit. Ik had nog wel even weg willen dromen. Het verhaal van Gom is over. Om in de woorden van Walter te eindigen: “Svenson,’ zei hij met gesloten ogen, ‘de Gom-jaren zijn voorbij.”