Lezersrecensie
Het water stroomt: sterk begin, matig middendeel en sterk einde
“Haar mooie, kleine zusje, voor wie ze als een tweede moeder had gezorgd. De pop die ze opgetut en bewonderd had, en die was opgegroeid tot een adembenemend fotomodel; een voorbeeld van goedhartigheid…” (p89)
De gescheiden veertiger Floor heeft altijd grote bewondering gehad voor haar jongere zus Bente en diens man Ram. Het koppel leidde een ‘glamorous’ leven waar menigeen jaloers op moet zijn geweest. Vergeleken met de mooie Bente steekt Floor mager af. Vindt ze zelf, maar de rollen zijn inmiddels anders verdeeld. Bente zit na destructief gedrag in een verpleeghuis en Floor treedt als bewindvoerder op. Ze weet niet zo goed wat ze met deze rol moet en met het huis dat ze nu noodgedwongen dient te verkopen. Als ze in het grote huis Adsum is om spullen op te ruimen, voelt ze zich begluurd. En dan komt er ook nog een dagvaarding binnen. Een onbekende man eist geld op, twee ton zelfs. De handtekening is overduidelijk vals. Oplichting! Met hulp van haar dochter Kim onderneemt ze actie. De zorgen lijken voorbij. Of niet?
De Weg van Het Water kent een goede opbouw en gedetailleerde beschrijvingen. De kleinste details dragen bij aan de sfeer van het verhaal, ook al zul je af en toe vraagtekens zetten. Schrijfster Trudi Rijks zet de meeste karakters duidelijk en herkenbaar neer. Zo heeft Floor moeite met in het nu leven. Ze zoekt haar rust in een soort meditatie. “Ik ken mezelf niet meer. Dit ben ik niet. Boeddha… het schone, het mooie, het goede. Geweldloos verzet. Buikademhaling…”(p165.) De gebeurtenissen die elkaar opvolgen, dwingen haar echter om in het verleden van Bente te duiken. Ze zal zich dus wel moeten ontwikkelen. In kleine stappen kom je als lezer samen met Floor meer te weten over de duistere zaakjes die spelen en de motieven die daaraan ten grondslag liggen. De schrijfster wisselt daarbij op prettige wijze van perspectief. Net als je het vervolg wil weten, ga je over op een ander personage. Je moet wel verder lezen, want wat zijn nu de motieven van die oplichter? Hoe menselijk kun je hem vinden, wetende wat hij doet om aan de benodigde twee ton aan geld te komen?
Met het boek wil Trudie Rijks overigens vertellen dat oplichterij iets is dat iedereen kan overkomen, zo blijkt uit het interview met de schrijfster zelf op Hebban. In haar boek verwoordt ze dat met Floors woorden: “In een flits drong het tot haar door dat het puur geluk was geweest dat er nooit eerder in haar leven rampen waren voorgevallen. En omdat er nooit iets ergs gebeurt, denk je dat het zo hoort. tot je ineens, op een dag, wakker wordt in een wereld die je niet kent. En die dag was vandaag.”. Je bent dus gewaarschuwd!
Enige kritische noot: naarmate het verhaal vordert is op sommige momenten de spanning ineens weg, echt spannend wordt het ook niet (overigens prima als je thrillers niet gewend bent) en één scene was voor mij niet erg realistisch. Maar ach, als je dat voor lief neemt en het verhaal neemt zoals het komt (Wu Wei), dan is het ijzersterk.
De gescheiden veertiger Floor heeft altijd grote bewondering gehad voor haar jongere zus Bente en diens man Ram. Het koppel leidde een ‘glamorous’ leven waar menigeen jaloers op moet zijn geweest. Vergeleken met de mooie Bente steekt Floor mager af. Vindt ze zelf, maar de rollen zijn inmiddels anders verdeeld. Bente zit na destructief gedrag in een verpleeghuis en Floor treedt als bewindvoerder op. Ze weet niet zo goed wat ze met deze rol moet en met het huis dat ze nu noodgedwongen dient te verkopen. Als ze in het grote huis Adsum is om spullen op te ruimen, voelt ze zich begluurd. En dan komt er ook nog een dagvaarding binnen. Een onbekende man eist geld op, twee ton zelfs. De handtekening is overduidelijk vals. Oplichting! Met hulp van haar dochter Kim onderneemt ze actie. De zorgen lijken voorbij. Of niet?
De Weg van Het Water kent een goede opbouw en gedetailleerde beschrijvingen. De kleinste details dragen bij aan de sfeer van het verhaal, ook al zul je af en toe vraagtekens zetten. Schrijfster Trudi Rijks zet de meeste karakters duidelijk en herkenbaar neer. Zo heeft Floor moeite met in het nu leven. Ze zoekt haar rust in een soort meditatie. “Ik ken mezelf niet meer. Dit ben ik niet. Boeddha… het schone, het mooie, het goede. Geweldloos verzet. Buikademhaling…”(p165.) De gebeurtenissen die elkaar opvolgen, dwingen haar echter om in het verleden van Bente te duiken. Ze zal zich dus wel moeten ontwikkelen. In kleine stappen kom je als lezer samen met Floor meer te weten over de duistere zaakjes die spelen en de motieven die daaraan ten grondslag liggen. De schrijfster wisselt daarbij op prettige wijze van perspectief. Net als je het vervolg wil weten, ga je over op een ander personage. Je moet wel verder lezen, want wat zijn nu de motieven van die oplichter? Hoe menselijk kun je hem vinden, wetende wat hij doet om aan de benodigde twee ton aan geld te komen?
Met het boek wil Trudie Rijks overigens vertellen dat oplichterij iets is dat iedereen kan overkomen, zo blijkt uit het interview met de schrijfster zelf op Hebban. In haar boek verwoordt ze dat met Floors woorden: “In een flits drong het tot haar door dat het puur geluk was geweest dat er nooit eerder in haar leven rampen waren voorgevallen. En omdat er nooit iets ergs gebeurt, denk je dat het zo hoort. tot je ineens, op een dag, wakker wordt in een wereld die je niet kent. En die dag was vandaag.”. Je bent dus gewaarschuwd!
Enige kritische noot: naarmate het verhaal vordert is op sommige momenten de spanning ineens weg, echt spannend wordt het ook niet (overigens prima als je thrillers niet gewend bent) en één scene was voor mij niet erg realistisch. Maar ach, als je dat voor lief neemt en het verhaal neemt zoals het komt (Wu Wei), dan is het ijzersterk.
1
Reageer op deze recensie
