Wat moet ik met dit verhaal?

Dat is wat tijdens het lezen herhaaldelijk dacht. En Arnon Grunberg is toch wel een schrijver die me weet te boeien, het boek Fantoompijn staat zelfs tussen mijn favorieten. Dat boek vond ik steengoed om de dwaze gedachtes en zinnen. Voor mijn gevoel heeft Arnon Grunberg datzelfde in dit boek krampachtig nog een keer proberen te verwezenlijken. Het boek is alleen zo dik en het gaat echt nergens heen.

Waar het boek voor mijn gevoel over gaat is een man met een karakter dat zich binnen het autistisch spectrum bevindt. Hij bedoelt het als man zo goed, maar blijft in zijn leven gewoon een onhandige, kille en gevoelloze man. Het boek is ontzettend langdradig, ik heb het maandenlang aan de kant gelegd, ondanks dat ik nog maar 40 bladzijdes verwijderd was van wat voor mij de finishlijn voelde. Kortom, het boek had veel korter gekund en eindigt meer in een soort scène waar wraakactie de boventoon voert en niks meer met de titel te maken heeft.