Aangrijpend verhaal

Laten we beginnen met de korte intro van het boek :

Ubele is een huisarts van 44 jaar. In haar drukke leven is er nauwelijks tijd en ruimte voor haarzelf. Op een dag komt een vrouw met depressieve klachten op haar spreekuur en wordt ze geconfronteerd met haar eigen symptomen.

Haar hele leven heeft Ubele al het idee dat ze niet genoeg ‘bijdraagt’. Haar moeder is tijdens haar geboorte gestorven. Haar vader is nooit thuis, haar stiefmoeder heeft haar handen vol aan haar aandacht opeisende broer.

Ze realiseert zich dat haar werk haar overlevingsstrategie is. Om te overleven volgt ze psychotherapie en breekt de muur om haar heen af. Maar wat wacht haar achter die muur?

Wat ik van het boek vond :

Het boek begint op het moment waarop Ubele geen weg terug meer ziet en besluit dat het tijd word om er wat aan te gaan doen . Daarom gaat Ubele in  therapie. Vanaf het aller eerste moment word je daardoor gelijk meegenomen in het verhaal . Het verhaal van Ubele bestaat eigenlijk uit drie onderdelen . Je word meegenomen naar haar prille kinderjaren waar je kennis maakt met het gezin waarin Ubele is opgegroeid . Je word ook mee terug genomen naar haar jong volwassen jaren de periode waarin Ubele afstudeerd  als arts en haar huidige man Max ontmoet . In deze periode word de vader van Ubele ook nog eens ernstig ziek . De laatste periode is het hier en nu waarin Ubele worstelt of ze nog wel op deze wereld wil zijn . Regelmatig komt naar voren dat ze zichzelf niet meer nuttig vind en vraagt ze zich af waarom ze nog hier moet zijn .

Het boek heeft zoveel bijzondere en herkenbare momenten zeker als je iemand in je omgeving hebt die worstelt met een depressie . Op sommige momenten in het boek moest ik echt even slikken omdat het stuk me zo naar de keelgreep . Ik twijfelde wel heel even of ik het boek een roman vond . Dat komt omdat ik me bij het woord roman veel romantiek voorstel een echt liefdes verhaal en dat is halverwege het einde niet . Echter als je het word psychologisch voor roman zou zetten dan klopt het weer wel .

Wat ik vooral heel fijn vond aan het boek is de schrijfstijl . Ondanks dat het boek een beladen en zwaarder onderwerp heeft is het erg vlot en herkenbaar geschreven waardoor het boek erg fijn weg leest .

Via mijn bookstagram kwam naar voren dat veel mensen de cover niet heel pakkend vonden . Echter als je het boek hebt gelezen zul je de betekenis van de cover leren kennen en inzien dat deze heel erg goed bij het boek past . Ik snapte in elk geval na het lezen helemaal waarom Mascha Gesthuizen voor deze cover heeft gekozen

Een ding weet ik zeker iedereen zou dit boek moeten lezen want het is een prachtig verhaal daarom krijgt het van mij ook 4/5 sterren .