De potentie is aanwezig, de uitwerking matig

Mary Higgins Clark, Amerikaanse bestsellerauteur, wordt ook wel de ‘Koningin van de spanning’ genoemd. Met Ik houd je in de gaten zet ze opnieuw een thriller op haar naam. Het boek gaat over Kerry, die vermoord wordt tijdens haar eigen eindexamenfeestje. Er wordt door haar zus en de politie uitgezocht wie verantwoordelijk is voor deze vreselijke misdaad. Houdt Higgins Clark haar reputatie met deze thriller hoog?

De schrijfstijl van Higgins Clark is gemakkelijk, doch verwarrend. Zo werkt ze met dialogen waarin de uitspraken elkaar opvolgen zonder bijkomende informatie zoals hoe de personages zich voelen of hoe zij over de situatie denken. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, die op hun beurt bestaan uit korte zinnen. Voor de lezer die zin heeft in een boek dat razendsnel leest perfect, voor de thrillerliefhebber mist er wellicht wat informatie en diepgang. Het verwarrende aspect zit ook in de verschillende perspectieven die op een aparte manier worden beschreven. Er wordt afwisselend gebruik gemaakt van het ik-perspectief en het alwetende perspectief, zoals in het stuk onder deze alinea.

‘Aline was toen tien en veel te mager, met tanden die duidelijk een beugel nodig hadden en warrig bruin haar dat futloos langs haar gezicht hing. Maar ik hield van haar…’

De plot is daarentegen sterk. Er worden veel mensen verdacht van de moord op Kerry en voor elke verdachte is wel iets te zeggen. Je leest het boek dan ook vanuit verschillende perspectieven en kunt je inleven in zowel de moeder van een verdachte, als de zus van Kerry en de agent die de zaak onderzoekt. Ook zijstraatjes als geloof, verstandelijke beperkingen en rouw worden bewandeld. Hierdoor zal elke lezer wel wat herkenning in het boek vinden en raakt de schrijfster bij sommigen wellicht een gevoelige snaar.

‘We weten niet hoe of waarom ons onbeschrijfelijke leed onderdeel is van een groter geheel.’

Hoewel het boek door de korte hoofdstukken en weinig overbodige informatie razendsnel leest, mist het toch wat diepgang en was er hier en daar ergernis door het verwarrende perspectief. De thema’s die de auteur aansnijdt zorgen voor de nodige originaliteit en maken de plot toch wat sterker. De epiloog, waarin we lezen over het leven van de hoofdpersonages drie maanden later, laat de lezer toch met een voldaan gevoel achter. Voor de titel die Higgins Clark draagt als ‘Koningin van de spanning’ was deze thriller misschien net iets te min, maar echte teleurstelling blijft gelukkig uit.