Lezersrecensie
Meeslepend en boeiend verhaal
OVER DE COVER:
Een prachtige afbeelding van een meisje dat ontroering en veel vragen oproept. Ook de titel is zeer aansprekend en wordt duidelijk als ik het boek lees. Erg pijnlijk, maar jammer genoeg wel de realiteit.
MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Het boek begint met een Akan spreekwoord:
Familie is als het bos: als je erbuiten staat lijkt het bos heel dicht; als je erin staat zie je dat elke boom zijn eigen plek heeft.
Op de volgende bladzijde vind je een overzicht van de personen in dit boek en familierelatie.
Een prachtig, moedig en ontroerend verhaal over twee zussen die apart van elkaar opgroeien zonder te weten van elkaars bestaan. Dan rijst bij mij de vraag zullen ze elkaar ooit ontmoeten? Ze hebben dezelfde moeder. Beiden moeten hun dorp als kind verlaten. Ze leren al jong hoe ze mannen moeten benaderen, behagen en wat er van ze verlangd wordt. Hun levens zijn voorbestemd.
Effia de oudste zus wordt door toedoen van haar stiefmoeder uitgehuwelijkt aan James Collins een Britse gezant die werkt als slavenhandelaar en gaat wonen op het slavenfort Cape Coast. Haar vader waar ze een goede band mee heeft ziet dit met lede ogen aan. Met James krijgt ze een kind en leeft in weelde. Op het slavenfort worden vrouwen als slavin onder de grond gevangen gehouden waar ze amper te eten of drinken krijgen, geslagen en misbruikt worden.
Esi wordt eerst gevangengenomen daarna op een boot gezet en komt als slaaf in Amerika terecht. Ondanks het grote verschil in beide levens kent ook Effia veel angst, pijn, verdriet en zorgen. Beide levens zijn verre van gemakkelijk. Toch blijft hoop altijd bestaan, klampen ze zich hier aan vast. Er is veel kracht en doorzettingsvermogen voor nodig om te overleven. Zowel de slavinnen onderling als de zwarte vrouwen die uitgehuwelijkt zijn en in vrijheid leven steunen elkaar, bieden elkaar zorg, liefde en leren van elkaar.
Het verhaal vertelt een geschiedenis van 300 jaar slavernij waarbij de nazaten van beide zussen worden gevolgd. De manier van leven, cultuur, rituelen, familiebanden en stammenstrijd worden schitterend beschreven. Vaak zitten de tranen hoog als ik bedenk hoe jong deze vrouwen nog zijn als ze hun familie verlaten en waar ze terecht komen, onder welke omstandigheden ze leven…ver van hun familie vandaan….schreiend.
Zowel de Ghanese als de Amerikaanse familietak wordt verteld. Uiteindelijk komt het verhaal terecht in het heden en ga ik meer begrijpen van het Amerika van nu. De verhoudingen tussen de zwarte Amerikanen en de Afrikaanse immigranten die in de Verenigde staten leven. Het verhaal verspringt van Afrika naar Amerika. In ieder hoofdstuk wordt het leven van een persoon beschreven zonder dat deze mensen weten van elkaars bestaan, terwijl ze wel bloedverwanten zijn.
De auteur doorbreekt veel taboes zonder haatdragend of verwijtend te worden en weet deze tragedie op een voortreffelijke wijze te beschrijven. De personages en hun levens worden goed uitgediept en blijven mij nog lang bij.
Na het lezen van dit boek kan ik niet geloven dat dit haar debuut is zo mooi, aangrijpend, ontroerend, alsmede realistisch. De auteur heeft een fijne prettige schrijfstijl soms zelfs op het psychologische en filosofische af. Zeer knap als je pas 26 jaar bent en dan zo’n meeslepend en boeiend verhaal weet te vertellen. Een aanrader.
Een prachtige afbeelding van een meisje dat ontroering en veel vragen oproept. Ook de titel is zeer aansprekend en wordt duidelijk als ik het boek lees. Erg pijnlijk, maar jammer genoeg wel de realiteit.
MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Het boek begint met een Akan spreekwoord:
Familie is als het bos: als je erbuiten staat lijkt het bos heel dicht; als je erin staat zie je dat elke boom zijn eigen plek heeft.
Op de volgende bladzijde vind je een overzicht van de personen in dit boek en familierelatie.
Een prachtig, moedig en ontroerend verhaal over twee zussen die apart van elkaar opgroeien zonder te weten van elkaars bestaan. Dan rijst bij mij de vraag zullen ze elkaar ooit ontmoeten? Ze hebben dezelfde moeder. Beiden moeten hun dorp als kind verlaten. Ze leren al jong hoe ze mannen moeten benaderen, behagen en wat er van ze verlangd wordt. Hun levens zijn voorbestemd.
Effia de oudste zus wordt door toedoen van haar stiefmoeder uitgehuwelijkt aan James Collins een Britse gezant die werkt als slavenhandelaar en gaat wonen op het slavenfort Cape Coast. Haar vader waar ze een goede band mee heeft ziet dit met lede ogen aan. Met James krijgt ze een kind en leeft in weelde. Op het slavenfort worden vrouwen als slavin onder de grond gevangen gehouden waar ze amper te eten of drinken krijgen, geslagen en misbruikt worden.
Esi wordt eerst gevangengenomen daarna op een boot gezet en komt als slaaf in Amerika terecht. Ondanks het grote verschil in beide levens kent ook Effia veel angst, pijn, verdriet en zorgen. Beide levens zijn verre van gemakkelijk. Toch blijft hoop altijd bestaan, klampen ze zich hier aan vast. Er is veel kracht en doorzettingsvermogen voor nodig om te overleven. Zowel de slavinnen onderling als de zwarte vrouwen die uitgehuwelijkt zijn en in vrijheid leven steunen elkaar, bieden elkaar zorg, liefde en leren van elkaar.
Het verhaal vertelt een geschiedenis van 300 jaar slavernij waarbij de nazaten van beide zussen worden gevolgd. De manier van leven, cultuur, rituelen, familiebanden en stammenstrijd worden schitterend beschreven. Vaak zitten de tranen hoog als ik bedenk hoe jong deze vrouwen nog zijn als ze hun familie verlaten en waar ze terecht komen, onder welke omstandigheden ze leven…ver van hun familie vandaan….schreiend.
Zowel de Ghanese als de Amerikaanse familietak wordt verteld. Uiteindelijk komt het verhaal terecht in het heden en ga ik meer begrijpen van het Amerika van nu. De verhoudingen tussen de zwarte Amerikanen en de Afrikaanse immigranten die in de Verenigde staten leven. Het verhaal verspringt van Afrika naar Amerika. In ieder hoofdstuk wordt het leven van een persoon beschreven zonder dat deze mensen weten van elkaars bestaan, terwijl ze wel bloedverwanten zijn.
De auteur doorbreekt veel taboes zonder haatdragend of verwijtend te worden en weet deze tragedie op een voortreffelijke wijze te beschrijven. De personages en hun levens worden goed uitgediept en blijven mij nog lang bij.
Na het lezen van dit boek kan ik niet geloven dat dit haar debuut is zo mooi, aangrijpend, ontroerend, alsmede realistisch. De auteur heeft een fijne prettige schrijfstijl soms zelfs op het psychologische en filosofische af. Zeer knap als je pas 26 jaar bent en dan zo’n meeslepend en boeiend verhaal weet te vertellen. Een aanrader.
1
Reageer op deze recensie
