Ik was geraakt door dit boek!

Ik heb dit boek graag gelezen. Het is een indrukwekkend verslag van de beleving van een vrouw die borstkanker heeft. Het deed me meer dan ik aanvankelijk dacht dat het zou doen.
Maar als iemand die ook borstkanker-patiënt is herkende ik heel veel dingen die ik zelf ook onderging of nog onderga.
Het is een heerlijk, positief verhaal met soms letterlijk de woorden die ik ook gebruik(te);
'Wat 'heerlijk' dat ik nú kanker heb en niet dertig jaar geleden'. Prachtig om dit te lezen.
Ook 'Ik heb tenminste niet gewacht tot mijn pensioen om van het leven te genieten, dat is een geruststellende gedachte.'
en 'Af en toe ben ik moe van het weerbaar zijn en zit dan stilletjes te janken.'

Heel toepasselijk is in dit boek na het overlijden van een vriendin, een gedicht gebruikt van M. Visalis, Sub Finem (de laatste woorden):

'En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten –
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.'

'K, en nu verder' heeft op de een of andere manier voor mijzelf gezorgd voor een stuk geruststelling, door de herkenbaarheid van het verhaal. Een mooi, positief, hoopgevend en reëel verhaal.

Kanker is een diagnose voor het leven, het gevaar is niet geweken als de behandelingen achter de rug zijn. Op een gegeven moment was de vraag wanneer het boek zou ophouden, maar Louise wilde er ook graag een punt achter zetten. Zo staan twee jaar van haar leven met kanker in het boek beschreven.