Het wiel blijft draaien...

Hella is de doodsgodin, de hoedster van het dodenrijk. Het is een heel geruststellende gedachte dat ze geen beul is, maar dat in haar dodenrijk iedereen terug krijgt wat hij of zij tijdens het dagelijkse aardse leven anderen heeft aangedaan. Het ligt dus bij jezelf hoe je verder gaat.
Dit lijkt erg op Karma.

In 'Nevelvrouw' lees je over de reis die Linda Wormhoudt gemaakt heeft en nog steeds maakt, net zoals wijzelf. Wij zijn ons meestal niet zo bewust waar we op dit moment staan in het leven en waar we naartoe gaan. Ook zitten we vaak vast in een begin en een einde, terwijl de auteur in dit boek heeft laten zien dat ook de dood geen einde is voor het leven, maar dat het leven doorloopt. Niet op de manier die je kent, maar het wiel draait verder.

Door het neerschrijven van de achttien sagen geeft de auteur de lezer de kans om haar op haar reis te begeleiden die haar gevormd heeft tot wat ze nu is; een deler van haar ervaringen ten gunste van iedereen die haar verhaal wil lezen en daarmee hun kennis willen vergroten. Een geschenk!

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. Ook de cursief gedrukte hoofdstukjes waarin je meeleest over een van de runen, Hella of Loki zijn in de ik-vorm, zodat je ook hun waarneming en hun plaats in dit verhaal kunt volgen. Het zijn de rode draden in dit boek.

Voorafgaand aan de sagen vind je steeds een stukje achtergrondinformatie over hetgeen je op de volgende bladzijde te lezen krijgt. Soms gaat het over de locatie, een andere keer over personen of volkeren. Dit is zonder meer een waardevolle aanvulling die ook een draad spint tussen informatie en magie.

Wat een grote indruk bij mij achterliet was de bevestiging dat al sinds jaar en dag alles en iedereen op de een of andere manier met elkaar verbonden is. We zijn verbonden door een draad uit een web, dat gemaakt is voor en door ons allemaal, de levenden en doden. Bovendien hoef je jezelf niet te generen voor het feit dat je 'anders' bent. Zo hoort het te zijn!