Een scherp geobserveerd en persoonlijk verhaal over verlies en dood

De auteur heeft een fijne schrijfstijl, prettig voor iedereen denk ik, met korte zinnen en heel duidelijke beschrijvingen van mensen, plaatsen en gebeurtenissen.
Een compliment voor de vertaling is ook op zijn plaats om het verhaal zo mooi leesbaar te houden, zoals het oorspronkelijk bedoeld was.

Deze roman is een ontwikkelingsroman die een Joachim laat zien als kind en jeugdige waar je zo nu en dan mee omvalt van het lachen. De genegenheid van Joachim voor de patiënten in de inrichting komt goed naar voren in dit verhaal en de gebeurtenissen worden met warme gevoelens beschreven.
Nadat hij een dode man ontdekt ervaart hij het volgende:
'Nooit zal ik dat moment vergeten. Ik had iets verzonnen wat waar was.' en 'Het was voor mij een onvoorstelbaar bevrijdend inzicht: verzinnen is herinneren.'

Hij vertrekt voor een jaar naar Amerika. Na zijn terugkeer is hij als mens gegroeid, hij is niet meer het kind dat hij was bij zijn vertrek. Joachim ziet gebeurtenissen in een ander licht waardoor hij ook zijn ouders in een ander licht gaat zien.
De roman wordt wat serieuzer van toon en Joachim realiseert zich nu dat niet alles was zoals hij dacht dat het was in zijn herinnering.

Hieronder staat mijn favoriete passage in het boek;
'Wat ik wil zeggen is dit; pas wanneer ik erin geslaagd ben al die opgeborgen pakjes met herinneringen weer los te knopen en uit te pakken, pas wanneer ik de moed heb om de schijnbare betrouwbaarheid van het verleden op te geven, het te aanvaarden als chaos, het te vieren en te versieren, pas wanneer al mijn doden weer levend worden, vertrouwd, maar ook veel vreemder, veel autonomer dan ik ooit heb durven en willen beseffen, pas dan zal ik beslissingen kunnen nemen, pas dan zal de toekomst zijn eeuwige belofte waarmaken en ongewis zijn, pas dan zal de lijn zich verbreden tot een vlakte.'

Hoe vaak blijkt iets in onze herinneringen anders te zijn geweest dan we dachten en hoe vaak laten we (on)bewust stukjes weg die we hadden kunnen zien, ons wel hadden kunnen herinneren?
Ik heb dit verhaal enorm graag gelezen.