Lezersrecensie
Een aangrijpend en respectvol verhaal
OVER DE INHOUD:
'The world is a dangerous place, not because of those do devil, but because of those who look on and do nothing.'
Albert Einstein.
Tamar is een fictieve roman, geïnspireerd door en gestoeld op historische feiten en bestaat uit drie delen.
Deel 1: 1943 - 1945
Deel 2: 1945 - 1947 Deel 3: 1965
Deze oorlogsroman wordt verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen, waarvan er twee Joods zijn.
Antonia Kuiper staat in de deurpost te wachten op haar zoons Johan en Willem, die buiten zijn aan het spelen, als ze een jonge vrouw met een groene bundel stevig tegen haar borst gedrukt, op verschillende deuren in de straat ziet kloppen.
Met hoog overslaande stem roept de jonge vrouw ‘Help me alsjeblieft!’ Niemand doet open. Ze kijkt gejaagd om zich heen. Abrupt staat ze stil en houdt haar blik op Antonia gericht. De vrouw begint opnieuw te rennen. Antonia deinst achteruit als de vrouw de bundel in haar armen duwt met de woorden ‘Alsjeblieft, helpt u mijn dochtertje!’
De jonge vrouw draait zich om en gaat weg.
Een groep Duitse soldaten marcheert de straat in. Met opgeheven hoofd en haar handen in de lucht loopt de jonge vrouw recht op de soldaten af.
Met de baby in haar armen sluit Antonia de deur en gaat naar de woonkamer. Haar man Herman vraagt ‘Wat heb je daar?’ Zonder het antwoord van zijn vrouw af te wachten loop hij naar haar toe en schuift de deken aan de kant waardoor ze het gezichtje beter kunnen zien. Als Antonia de baby op haar andere arm overhevelt valt er een briefje op de grond. Herman raapt het op en leest ‘Tamar Rosendaal, geboren op 5 januari 1943. Dochter van Mirjam Jakobs en Daniël Rosendaal.’
'Geliefden tijdens hun leven worden in hun dood niet gescheiden.'
2 Samuel 1:23.
Het dringt tot Antonia en Herman door, dat deze baby van Joodse afkomst is, en dat ze zonder hun hulp geen schijn van kans heeft. Vrijwel meteen realiseren ze zich ook welke risico’s ze lopen, als ontdekt wordt dat ze een Joodse baby in huis hebben.
Gelukkig zijn er mensen, die hier ervaring mee hebben en die Antonia en Herman helpen. Het gevaar is hier echter niet mee geweken, want de NSB’ers worden door de Duitsers betaald om ondergedoken Joden aan te geven.
‘Till the end of time’ ‘I’ll be there for you, to care for you, through laughter and through tears.’
Perry Como
De ouders van Anna hebben een brief ontvangen waarin een oproep staat voor de arbeidsinzet en een datum waarop ze met de trein naar het doorgangskamp Westerbork dienen te reizen. Haar ouders weten niet hoe ze hier onderuit kunnen komen. Ze geven gevolg aan de oproep. Vanuit Westerbork worden ze overgeplaatst naar Auschwitz. Anna heeft een klassieke opleiding genoten en speelt niet onverdienstelijk viool. Ze wordt opgenomen in het symfonieorkest van het kamp. Het is een felbegeerde plek, omdat de orkestleden nooit op transport hoeven.
Anna wil naar huis, maar beseft dat dit niet kan. Ze heeft veel vragen.
'Hoe kunnen mensen die zo barbaars zijn tegelijkertijd klassieke muziek waarderen?'
MIJN MENING:
Deze roman gaat over keuzes maken in oorlogstijd. Maar ook over de gevolgen van een oorlog, die generaties verder nog merkbaar zijn. Hoe families uit elkaar kunnen groeien, doordat ze andere beslissingen nemen. Mensen weten vaak niet meer, wie ze wel en niet kunnen vertrouwen. Angst en onbegrip regeren. Uit liefde en bezorgdheid wordt niet alles wat mensen meemaken verteld aan de andere gezinsleden. Menigeen worstelt met zijn gevoelens. Doorzettingsvermogen en vechtlust zijn broodnodig om te overleven. Waartoe is een moederhart in staat om haar kind te beschermen?
De auteur weet situaties en gebeurtenissen beeldend te beschrijven. De gedachten, gevoels- en beleefwereld van de vrouwen weet ze dusdanig helder te verwoorden, dat mee-en inleven vanzelf gaan. Karakters worden goed uitgediept. De verhaallijn is doordacht opgebouwd. Vanaf het begin tot het eind weet de auteur te boeien.
Ze heeft met deze roman een aangrijpend en respectvol verhaal geschreven, dat menigeen nog lang zal bijblijven. Een verhaal dat nooit vergeten mag worden.
‘Wir haben es nicht gewusst.’
'The world is a dangerous place, not because of those do devil, but because of those who look on and do nothing.'
Albert Einstein.
Tamar is een fictieve roman, geïnspireerd door en gestoeld op historische feiten en bestaat uit drie delen.
Deel 1: 1943 - 1945
Deel 2: 1945 - 1947 Deel 3: 1965
Deze oorlogsroman wordt verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen, waarvan er twee Joods zijn.
Antonia Kuiper staat in de deurpost te wachten op haar zoons Johan en Willem, die buiten zijn aan het spelen, als ze een jonge vrouw met een groene bundel stevig tegen haar borst gedrukt, op verschillende deuren in de straat ziet kloppen.
Met hoog overslaande stem roept de jonge vrouw ‘Help me alsjeblieft!’ Niemand doet open. Ze kijkt gejaagd om zich heen. Abrupt staat ze stil en houdt haar blik op Antonia gericht. De vrouw begint opnieuw te rennen. Antonia deinst achteruit als de vrouw de bundel in haar armen duwt met de woorden ‘Alsjeblieft, helpt u mijn dochtertje!’
De jonge vrouw draait zich om en gaat weg.
Een groep Duitse soldaten marcheert de straat in. Met opgeheven hoofd en haar handen in de lucht loopt de jonge vrouw recht op de soldaten af.
Met de baby in haar armen sluit Antonia de deur en gaat naar de woonkamer. Haar man Herman vraagt ‘Wat heb je daar?’ Zonder het antwoord van zijn vrouw af te wachten loop hij naar haar toe en schuift de deken aan de kant waardoor ze het gezichtje beter kunnen zien. Als Antonia de baby op haar andere arm overhevelt valt er een briefje op de grond. Herman raapt het op en leest ‘Tamar Rosendaal, geboren op 5 januari 1943. Dochter van Mirjam Jakobs en Daniël Rosendaal.’
'Geliefden tijdens hun leven worden in hun dood niet gescheiden.'
2 Samuel 1:23.
Het dringt tot Antonia en Herman door, dat deze baby van Joodse afkomst is, en dat ze zonder hun hulp geen schijn van kans heeft. Vrijwel meteen realiseren ze zich ook welke risico’s ze lopen, als ontdekt wordt dat ze een Joodse baby in huis hebben.
Gelukkig zijn er mensen, die hier ervaring mee hebben en die Antonia en Herman helpen. Het gevaar is hier echter niet mee geweken, want de NSB’ers worden door de Duitsers betaald om ondergedoken Joden aan te geven.
‘Till the end of time’ ‘I’ll be there for you, to care for you, through laughter and through tears.’
Perry Como
De ouders van Anna hebben een brief ontvangen waarin een oproep staat voor de arbeidsinzet en een datum waarop ze met de trein naar het doorgangskamp Westerbork dienen te reizen. Haar ouders weten niet hoe ze hier onderuit kunnen komen. Ze geven gevolg aan de oproep. Vanuit Westerbork worden ze overgeplaatst naar Auschwitz. Anna heeft een klassieke opleiding genoten en speelt niet onverdienstelijk viool. Ze wordt opgenomen in het symfonieorkest van het kamp. Het is een felbegeerde plek, omdat de orkestleden nooit op transport hoeven.
Anna wil naar huis, maar beseft dat dit niet kan. Ze heeft veel vragen.
'Hoe kunnen mensen die zo barbaars zijn tegelijkertijd klassieke muziek waarderen?'
MIJN MENING:
Deze roman gaat over keuzes maken in oorlogstijd. Maar ook over de gevolgen van een oorlog, die generaties verder nog merkbaar zijn. Hoe families uit elkaar kunnen groeien, doordat ze andere beslissingen nemen. Mensen weten vaak niet meer, wie ze wel en niet kunnen vertrouwen. Angst en onbegrip regeren. Uit liefde en bezorgdheid wordt niet alles wat mensen meemaken verteld aan de andere gezinsleden. Menigeen worstelt met zijn gevoelens. Doorzettingsvermogen en vechtlust zijn broodnodig om te overleven. Waartoe is een moederhart in staat om haar kind te beschermen?
De auteur weet situaties en gebeurtenissen beeldend te beschrijven. De gedachten, gevoels- en beleefwereld van de vrouwen weet ze dusdanig helder te verwoorden, dat mee-en inleven vanzelf gaan. Karakters worden goed uitgediept. De verhaallijn is doordacht opgebouwd. Vanaf het begin tot het eind weet de auteur te boeien.
Ze heeft met deze roman een aangrijpend en respectvol verhaal geschreven, dat menigeen nog lang zal bijblijven. Een verhaal dat nooit vergeten mag worden.
‘Wir haben es nicht gewusst.’
7
Reageer op deze recensie
