Het mocht spannender...

Sanne Parlevliet werd voor het schrijven van het boek Juttersjong geïnspireerd door een schilderij van Vincent van Gogh en een middeleeuws boek van de monnik Brandaan. De schrijfster droomde weg bij het zien van het schilderij met de vissersbootjes en bedacht er een dorp aan zee bij. Het boek "De reis van Sint Brandaan" is het lievelingsboek van de opa van hoofdpersoon Brend. Brend is vernoemd naar de monnik, en erft als opa sterft het boek. De verhalen uit het oude boek spelen een grote rol in het leven van Brend. Geert, Jolle, Lammert, Aacht en Brend zijn echte strandjutters. Alle spullen die zij vinden nemen ze mee naar hun bunker. Brend is het buitenbeentje van de groep. De jongens pesten hem veel, omdat hij stottert en verlegen is, en dagen hem uit om allerlei dingen te doen die niemand anders durft. Zo moet Brend een nacht op een begraafplaats slapen en inbreken in het huis van de oude heks Fie.

Wanneer Brend een pistool vindt is hij niet van plan om dat af te staan aan de vrienden, en kan hij ook eindelijk eens de meerdere zijn. Brend is net als zijn opa een fantast en een dromer. Hij mist hij zijn opa erg, en blijft met veel vragen zitten. Gelukkig komen er antwoorden uit een onverwachte hoek.

Het verhaal start al op de voorkant van het boek. Het is de bedoeling om de lezer bij het zien van het boek het verhaal in te trekken. Het idee is erg origineel, maar het komt wel een beetje rommelig over. Bij het openslaan van het boek staan er meteen bladzijden vol tekst, en de teksten die normaal vooraan in het boek staan, staan nu achterin. Verder was het verhaal zelf ook een beetje rommelig. Er waren steeds sprongen in de tijd. En fantasie en werkelijkheid liepen door elkaar. De sfeer van een vissersdorp werd wel erg mooi omschreven. De schijfster had wel meer uit het verhaal kunnen halen. Bij een verhaal dat gaat over een heks, een jongen die vernoemd is naar een groot avonturier en een dorp vol stoere zeemannen had ik wel meer spanning verwacht. De naam 'jeugdthriller' mag het boek dan ook eigenlijk niet hebben, ik vind het meer een gewoon jeugdboek.