Nachtbeeld is een boek dat meteen met de deur in huis valt...

Elke middelbare school kent ze: het groepje ‘populaire’ mensen. Ze zien er goed uit, ze kleden zich goed, ze zijn érgens goed in (al is het shoppen) en iedereen, maar dan ook iedereen, kent ze. Van een afstandje lijkt hun leven fantastisch: iedereen kent ze en mag ze, of probeert in ieder geval aardig tegen hen te doen, en problemen lijken ze niet te hebben. Maar roem heeft een prijs, zoals we ook in Michelle Jaffe’s Nachtbeeld leren.
Jane is geen 'natural born' populair meisje, maar als plastic fantastic meisjes Kate en Langley haar ‘adopteren’ rijst haar ster en is ze al snel een van de drie populairste meisjes op haar school. Dat ze daarbij een leuk vriendje heeft, helpt natuurlijk ook. Tot Jane op een dag wakker wordt in het ziekenhuis nadat iemand haar heeft aangereden. Ongelukje, zou je denken, maar met alleen de aanrijding – waardoor Jane bijna was overleden – houdt het niet op. In de dagen daarna krijgt ze gekke cadeautjes en dreigtelefoontjes, en duiken er op de gekste plekken berichten op. Jane raakt natuurlijk in paniek en probeert te ontdekken wie haar wil vermoorden, maar door haar zware medicatie denken de mensen rond haar dat ze last heeft van hallucinaties, en dat ze zich de avond van de aanrijding helemaal niet meer kan herinneren werkt ook niet echt mee … Zal ze achter de waarheid komen voor het te laat is? Of zijn er meerdere waarheden?
Nachtbeeld is een boek dat meteen met de deur in huis valt, namelijk op het moment dat Jane wakker wordt in het ziekenhuis, en waarbij je als lezer niet meer kennis hebt dan het personage. Hierdoor – en ook omdat het verhaal in ik-vorm is geschreven – kun je je écht inleven in het personage: wat zij niet snapt, snap de lezer immers ook niet. In de loop van het verhaal komen er steeds meer hints, en komen geheugenflarden bovendrijven, waardoor je aan een bepaald personage gaat denken als moordenaar, maar met een volgende hint verandert dat idee weer. De uitkomst blijkt uiteindelijk – zoals in een goede thriller – degene te zijn die je niét verdacht, waardoor je doorheen heel het boek geïnteresseerd en in spanning blijft. 350 Pagina’s, maar die lezen snel weg omdat je moet en zal weten wie de moordenaar is – en dankzij Jaffe’s talent voor spanning zul je hier niet achter komen voor het boek helemaal uit is. Dat ze daarbij ook nog lekker vlot schrijft, helpt ook. Goed boek!