Hemel of hel

Voorbedacht begint met de laatste twee coupletten van het lied ‘She’ van Charles Aznavour. In dit lied zingt hij over zijn liefde voor een vrouw waarvan hij niet weet of deze liefde naar de hemel of naar de hel leidt.

Philippe, de ex-vriend van Marjon, houdt heel erg van de liedjes van deze zanger, vooral als hij in het Engels zingt. Samen met Marjon heeft hij een dochter, Carice. Het verhaal vangt aan op woensdag 12 februari. Marjon is boos op Philippe, omdat hij hun driejarige dochter nog niet heeft thuisgebracht. Wel wordt er een pakje bezorgd, wat afkomstig is van Philippe en wat alvast voor Marjons verjaardag is. Na enige tijd stuurt Philippe haar een sms’je om te zeggen dat hij met Carice bij zijn moeder blijft logeren. Voor het eerst na jaren heeft hij haar die dag weer gezien en zijn moeder wil graag dat ze blijven logeren. Marjon is woedend en samen met haar beste vriendin Lindy rijdt ze die avond nog naar het huis van Philippes moeder. Daar aangekomen besluit ze toch om omwille van Carice geen stampei te maken en niet aan te bellen. Onverricht terzake gaat ze weer naar huis. Wel neemt ze haar auto mee die voor het huis staat en die Philippe die dag van haar heeft geleend. De volgende ochtend vroeg als Marjon voor de tweede keer voor het huis staat, blijkt dat Philippes moeder daar helemaal niet woont en dat Philippe en Carice die nacht niet in het huis hebben verbleven. Thuis aangekomen raakt Marjon buiten haar zinnen. Lindy, die toevallig net belt, snelt met haar man Henk Jan naar haar toe. De politie wordt gebeld en dan begint de zoektocht naar Carice. Gedurende de dagen die volgen blijkt dat Philippe met de noorderzon is vertrokken en dat zijn vertrek voorbedacht was. Hij heeft al zijn geld opgenomen van de bank, de huur is opgezegd en het huis is leeggehaald. Aan de hand van de berichten die hij heeft gestuurd en de gesprekken die hij heeft gevoerd met zijn mobiele telefoon, probeert de politie erachter te komen waar Philippe en Carice zijn. Gedurende de zenuwslopende dagen krijgt Manon veel steun van haar broer Joost en diens vrouw Vera. Joost en Marjon hebben niet echt een goede band met elkaar. De ontvoering van Carice brengt hen dichter bij elkaar. Ook haar beste vriendin Lindy en haar man Henk Jan steunen Marjon zo veel als mogelijk. Gaandeweg blijkt echter dat hun huwelijk toch niet zo goed is als Marjon altijd heeft gedacht. Als Lindy op een gegeven moment ook wordt vermist, begint Carice te twijfelen aan de oprechtheid van haar beste vriendin. Zeker nadat blijkt dat Lindy een affaire heeft met een andere man en zij ook nog eens is gezien bij het huis waarvan gezegd werd dat het van Philippes moeder was.

Het verhaal wordt niet rustig opgebouwd. Vrijwel direct weet je als lezer dat Carice door haar vader is ontvoerd. Het wordt vertelt vanuit een ik-perspectief. Eerst door Marjon en veel verder in het boek door Philippe. Dat vond ik zelf nogal abrupt, omdat ik als lezer nog helemaal in het verhaal van Marjon zat. Per dag beschrijft het boek wat de verdwijning van Carice met Manon doet, maar ook wat Philippe ertoe heeft gezet om Carice mee te nemen. Opvallend is dat als Philippe aan het woord komt, je opeens een dag of twee, drie teruggaat in de tijd. Door Philippes verhaal begin je als lezer langzamerhand te ontdekken wat er met Carice is gebeurd.

Wat ik verrassend vond aan het boek was dat het verhaal na de ontknoping van de ontvoering nog niet is afgelopen. Weer weet Loes den Hollander de spanning op te bouwen.

De hoofdstukken zijn zeer kort, vaak niet meer dan drie pagina’s. Dat maakt dat het verhaal snel leest, ondanks het feit dat het boek best dik is (383 pagina’s). Al met al een goed boek, wat niet alleen gaat over de verdwijning van een kind en wat dat met een ouder doet, maar ook over vriendschap en het feit dat niet alles is wat het lijkt te zijn.