Not my cup of tea

Dit boek behoort absoluut tot mijn meest teleurstellende boeken van 2017. De enige reden dat ik dit boek heb uitgelezen is vanwege de Hebban leesclub waarvoor ik dit boek mocht lezen. Anders had ik dit boek absoluut niet uitgelezen.
Mijn eerste probleem lag al gelijk bij de hoofdpersoon: Simon. We lezen het verhaal vanuit zijn perspectief en als ik ben is Simon nogal raar. Ondanks dat het verhaal van Simons perspectief wordt verteld, voelde ik totaal geen connectie met hem. Om toch een positief punt over Simon te noemen: zijn loyaliteit. Niet alleen richting zijn enige vriendin Katy, maar ook richting de vrienden die hij tijdens het spel maakt. Voor de rest had ik helaas heel weinig met Simon.
Het idee achter het boek is erg goed, jammer genoeg werkte de uitwerking voor mij niet. Ik denk dat dit komt door de schrijfstijl. Tijdens het verhaal switch je tussen de VR-wereld en de echte wereld. Steeds als ik een beetje in het verhaal zat werd ik er weer uitgehaald doordat we van wereld switchte. Ik werd totaal niet getriggerd om door te lezen.
De VR-wereld is interessant en ik vond het een fascinerend idee en ook realistisch. Wat ik alleen heel jammer vond was dat ik de wereld niet echt voor mij kon zien. Dat deed voor mijn gevoel echt afbreuk aan mijn leeservaring.
Wat ik echt super vreemd vond was dat einde. Het voelde totaal niet als een einde aan en volgens mij ontging mij het punt van het einde. Het was echt super vaag!
Helaas was Otherworld het gewoon niet voor mij. Misschien komt het ook doordat ik niet in het hele game wereldje zit. Hoewel het voor mij niet het boek was kan ik mij wel voorstellen dat andere van dit boek zullen genieten! Laat je dus door mijn recensie niet al te veel afschrikken.