‘Lees je veel, Angel?’ ‘Nee, ik lees nooit.’ ‘Maar waarom niet?’ ‘Het interesseert me niet.’ (2016, 11)

‘Lees je veel, Angel?’
‘Nee, ik lees nooit.’
‘Maar waarom niet?’
‘Het interesseert me niet.’ (2016, 11)


Angels is een stuurs meisje van eenvoudige komaf. Haar moeder bestiert een een armoedig kruidenierswinkeltje in een kleine Engelse provinciestad aan het eind van de 19e eeuw. Op een landerige dag neemt Angel een besluit: ze gaat een boek schrijven. Dat tekent de rest van haar leven.

Angel wordt een beminde èn bespotte, maar in ieder geval excentrieke, romantische Edwardiaanse schrijfster.
Het grappige is dat zij eenheldin en een anti-heldin tegelijk is. Door veel mensen wordt zij verguisd en belachelijk gemaakt maar haar narcisme is zo groot dat zij dat totaal niet in de gaten heeft. Ze schrijft als een bezetene en verdient er rijkelijk aan. Ze krijgt uiteindelijk de man van haar dromen, en een dito vriendin, het landhuis dat zij kende omdat haar tante er werkte en zij zelf ook daartoe uitgenodigd werd.
Ze is onsympathiek en tegelijk roept zij onze bewondering op. Zij krijgt het allemaal voor elkaar: huis, geld, man, vriendin, kleren, huisdieren. Het succes is, zo laat Elizabeth Taylor ons weten, niet alleen aan mannen voorbehouden. Zonder dat het haar bedoeling is wordt Angel een soort boegbeeld voor de vroeg twintigste-eeuwse geslaagde vrouw.

In het begin staat ze je nog tegen, Angel, maar gaandeweg ga je van haar houden.
Haar einde is ontroerend.

Schrijfster Elizabeth Taylor werd haar hele leven verward met de beroemde actrice. Zij schrijft in een heerlijk Engelse stijl. Vlot, met humor, tongue-in-cheek, en met liefde ondanks alles voor haar hoofdpersoon.

Hilary Mantel en Sarah Waters moedigen ons, lezers, aan dit boek en ook het ander werk van Taylor te lezer. Wie ben ik om me daartegen te verzetten? Lees dit boek!